66. Letnio-jesienne rozważania

Jakieś takie jesienne refleksje mnie naszły dzisiaj, więc trochę tu ponarzekam i się poskarżę, a między wierszami wrzucę trochę ogrodowych zdjęć, żebyście nie musieli tylko czytać, ale mogli też co nieco pooglądać :) Więc dla każdego po trochu, co kto lubi 😀

Pomyślałam sobie, że chyba niepotrzebnie tak jęczę i lamentuję, że lato się kończy. Nie wiem właściwie dlaczego tak jęczę, bo z reguły raczej nie jestem "jęcząca", uważam się za osobę pozytywnie myślącą i raczej radosną, no chyba, że się mylę :)

W każdym razie, mam świadomość, że wszystko ma swój bieg i swoją kolej i tak jak po nocy przychodzi dzień, tak samo po lecie musi przyjść jesień. Nie może być inaczej, bo nawet jeśli lato miałoby trwać 12 miesięcy, klęlibyśmy na ten fakt szybciej, niż nam się wydaje :)

Poza tym, ogrodowe roślinki muszą przecież odpocząć. Muszą zwiędnąć, schować się na pewien czas, żeby potem znowu cieszyć nasze oczy. Nie chce być inaczej. Przecież nie dałyby rady kwitnąć non stop i rosnąć bez przerwy :)

Pomyślałam też sobie, że nawet ja nie dałabym chyba rady żyć wciąż w takim upale, jaki nasza letnia aura serwuje nam ostatnio. Choć przecież lubię lato zdecydowanie i to za kilka jego cech. Przede wszystkim uwielbiam letnie, lekkie ubrania i możliwość wyjścia prawie w negliżu rankiem do ogrodu. 

Nic nie zastąpi mi tego uczucia, kiedy witam się z moją osobistą przyrodą jeszcze na wpół śpiącymi oczami i mogę poprzeciągać swoje kości w słonecznych promieniach na zielonej trawie :) Mieszkam akurat w takim miejscu, że nawet jeśli nie jestem rano kompletnie ubrana, to nikt nie ma możliwości oglądania mnie w tym stroju, oprócz męża oczywiście :) To jest mój osobisty luksus, za który właśnie - między innymi - tak lubię lato. 

Poza tym, kwestia wyjścia z domu gdziekolwiek, czy to na podwórko, czy do sklepu lub na zwykły spacer, nie wiąże się z koniecznością owijania na sobie tony szalików, zakładania kurtek i ciepłych butów. W lecie ta granica pomiędzy domem a podwórkiem zaciera się całkiem, właściwie żyje się jednocześnie i tu i tu, czego bardzo brakuje mi w zimie, ale to chyba nie tylko mnie :)

Brakuje mi wtedy także pięknego widoku przez tarasowe okno, letnich, kolorowych rabatek. Choć przecież jesienny, czy zimowy krajobraz też bywa przepiękny :) Więc nie warto marudzić, chociaż zawsze jakoś tak smutno mi się robi, jak lato odchodzi. Lubię przecież, ot tak, wyjść sobie z domu i pospacerować po trawniku lub pomiędzy rabatkami moją kamienistą dróżką. Schylić się i zajrzeć w płatki jakiejś kwiatowej piękności, usunąć jakiś niechciany chwast lub uśmiechnąć się do siebie patrząc na mój ukochany ogród.

Z drugiej strony, trochę chyba cieszę się na tę jesień, bo teraz, w lecie, ciągle brakuje mi czasu na pewne czynności, które też przecież lubię robić. Bardzo lubię czytać książki i cała ich sterta czeka już na mnie i na jesienno-zimowe popołudnia i wieczory. Teraz mam takie przyzwyczajenie, że czytam codziennie przed zaśnięciem (już w łóżku) jeden rozdział. Dla mnie to zdecydowanie za mało, najczęściej odkładam książkę z rozsądku i trochę z przymusu, ale niestety, na razie w ciągu dnia ciężko znaleźć dłuższą wolną chwilę na czytanie. A więc jesień będzie doskonałym czasem na tę przyjemność.

Czeka też na mnie mnóstwo filmów, które sobie leżą i wypatrują lepszych dni. Czekają zarówno w moim ulubionym filmowym portalu, gdzie zapisałam sobie do obejrzenia całe mnóstwo ciekawych pozycji, jak i na Youtube, gdzie jest możliwość powrotu do różnych wiekowych już kawałków, a ja na przykład bardzo lubię wracać do przedstawień teatru sensacji "Kobra", który swego czasu królował w telewizji w poniedziałkowe wieczory i tam właśnie mogę je sobie przypomnieć. Mam świadomość, że młodsze czytelniczki bloga nie będą wiedziały, o czym piszę, ale od czego jest wujek Google :) 

Toteż, jak widać, nudzić się jesienią i zimą nie będę. Zresztą nie znam słowa "nuda" w mojej codzienności i zawsze mam raczej niedosyt wolnego czasu, niż jego nadmiar. Dlatego spokojnie mogę się pogodzić z faktem, że lato niedługo sobie pójdzie precz, a ja dam sobie radę :) Właściwie, to po tych moich dzisiejszych wynurzeniach, tak się nastroiłam jesiennie, że pokuszę się o napisanie, iż czekam na jesień z utęsknieniem. 

Czy w moim wykonaniu brzmi to prawdziwie i wiarygodnie??? 😃😃😃

A dla wytrwałych "czytaczy" i "oglądaczy", serwuję malinowy deserek z bitą śmietaną i wiórkami czekolady, z malinkami prosto z krzaczka :) Ktoś chętny??? 😁

Do zobaczonka się z Wami następnym razem 💕