110. Ogrodowe pejzaże

Skupiłam się ostatnio nad swoim blogiem, tzn. nad jego wyglądem i trochę nad tym popracowałam, ale o szczegółach za chwilę... Tymczasem, zupełnie przy okazji zauważyłam, że zdjęcia, które zamieszczam w postach, z reguły pokazują pojedyncze rośliny, a nawet pokuszę się o stwierdzenie, że pokazują szczegóły pojedynczych roślin. Wiem, że zawsze lubiłam robić takie zdjęcia makro, zwłaszcza roślin bo pięknie pozują, ale pomyślałam też, że przez to część moich czytelników, a zwłaszcza tych, którzy zaglądają na mojego bloga dopiero od niedawna, może w ogóle nie wiedzieć, jak wygląda mój ogród z większej perspektywy :) Dlatego dziś właśnie zacznę od takich widoków... Czyli kilka fotek rabatek z dalszej odległości :)

I jeszcze kilka zdjęć w pionie :)

Mam nadzieję, że trochę widać, co tam na tych moich ogrodowych włościach się dzieje :)

Tak jak pisałam wcześniej, trochę popracowałam nad blogiem, a właściwie bardziej nad jego wyglądem. Wiem, że wizualnie wiele się nie różni od poprzedniej wersji, ale jestem ciekawa, czy ktoś z Was zauważył zmiany? Podpowiem tylko, że tych zmian jest aż siedem, więc myślę, że w sumie dosyć sporo :) No cóż... chyba nie jest to aż tak bardzo istotne dla ogólnego odbioru mojej bazgraniny :) Najważniejsze, żeby podobało Wam się to co piszę, bo staram się jak mogę. Zawsze jeszcze w trosce o komfort czytelnika sprawdzam przed edycją literówki, bo nie ukrywam, że mnie osobiście bardzo zniechęca tekst naszpikowany błędami i literówkami tak, jakby autor tego w ogóle nie czytał, ani przed, ani po opublikowaniu :) A jeśli jeszcze jest to produkt jakiegoś dziennikarza, korespondenta czy reportera, to już w ogóle szkoda mówić. Niektórym to pewnie nie przeszkadza i jest "wsio rawno"... Moim zdaniem czytelnik nie powinien przebijać się przez oczopląs, stos domysłów, czy zgadywanek, jakie też słowo autor miał na myśli? I nawet chyba łatwiej jest mi zrozumieć ortograficzne błędy, bo najczęściej wynikają z niewiedzy. Ale wiem, że nie każdy jest polonistycznym orłem, choć to przecież nasz język ojczysty. Natomiast literówki to dla mnie ewidentnie pisarskie niedbalstwo. Przecież wiemy, że ktoś to po nas będzie czytał, prawda? Dlatego też sprawdzam wszystko przed edycją nawet po trzy razy :) Ale wiem, że to ja tak mam, wiem... takie moje skrzywienie, a może dobrodziejstwo? 

Wracając do tematyki mojego bloga, pokażę Wam teraz mój "krzewuszkowy" kącik :) Tak go nazywam, bo krzewuszka jest centralną dekoracją tego miejsca, a ponieważ ma już prawie 10 lat, to jest dosyć spora i rozrośnięta, a przez to i wyjątkowo okazała. Kwitnie też niezawodnie, często w sierpniu drugi raz pokrywa się czerwonymi kwiatami i wygląda rzeczywiście nieziemsko...

W swoim kąciku krzewuszka rośnie pod okazałą, kilkuletnią katalpą, w towarzystwie jaśminowca, który właśnie teraz kwitnie przepięknie i pachnie wyjątkowo słodko :)

Za to do "pleców" krzewuszki przytula się bardzo elegancka trzmielina płożąca Fortune'a Sunspot. 

Oczywiście, nie byłabym sobą, gdybym po wizycie na ryneczku pobliskiego miasteczka nie przytargała do domu kolejnych doniczek z ogrodowymi cudami. Nie umiem się oprzeć takim pięknościom, ale to akurat uważam za swoją zaletę, nie wadę. I zaznaczam, to nie jest moja słabość... to świadome powiększanie drogocennej ogrodowej kolekcji :) Kto wie, może ktoś kiedyś zechce zapłacić mi miliony za te moje rabatkowe cudeńka??? No dobra, dosyć żartów... najważniejsze, że moje usprawiedliwienie jakoś tam brzmi, bez względu na to na ile jest prawdopodobne :)

A więc przytargałam do domu czerwony goździk i szałwię Blue Oceanic. 

No sami powiedzcie, czy w tej szałwii i w jej niebieskich kwiatach można się nie zakochać? Ja nie umiałam... :)

A na zakupach w Biedronce napadł na mnie taki dzwonek i bez pytania wskoczył mi do koszyka, nie pytając o moją zgodę... Miałam się z nim bić??? :)

Muszę też wspomnieć o moim prezencie imieninowym, który zajechał do mnie któregoś pięknego dnia :) Przepiękna sowa zagościła na moim tarasie, a ponieważ w swojej sowiej głowie ma miejsce na niewielką doniczkę, dostała też czapeczkę w postaci fioletowej lobelii :)

Razem z sową przyjechała moja kochana córeczka z moim kochanym wnusiakiem. Wspólnie próbowaliśmy rozruszać moją ogrodową huśtawkę, która już dawno przestała służyć do huśtania i raczej stała się ogrodową dekoracją. A to z tego powodu, że w swoich ryzach trzymają ją mocno oplecione gałęzie dwóch pnączy posadzonych po jej bokach. Jeden z nich to jaśmin Stefana, drugi to wiciokrzew japoński...

Uczepiły się huśtawki dosyć solidnie, co widać na załączonym obrazku :)

Ale lekko pobujać się jeszcze można :)

A na koniec mam dla Was swoistą ucztę dla uszu :) Zanurzcie się na chwilę w ten cudowny klimat, w ten śpiew, w te fantastyczne odgłosy lasu. 

Posłuchajcie. Bo nie ma piękniejszej muzyki... 

Nie wiem, czy u Was jest tak sucho jak u mnie, ale jeśli tak, to życzę wszystkim deszczu... Ja czekam na ten deszcz już od około miesiąca. Na razie nie lamentuję, bo jest jeszcze woda w zbiornikach, ale przyjdzie moment, że się skończy i wtedy będzie źle... Dlatego niech popada trochę. Zaklinam niebo o solidny deszcz ⛆

Tymczasem... 💋