140. Ogrodowe konfrontacje

W naszym klimacie zima raz jest, a raz jej nie ma, więc póki śniegiem pokryty był mój ogród, zrobiłam kilka fotek ku pamięci, dla potomnych :)

Nie powiem... śnieg w ogrodzie wygląda całkiem ładnie. To nie to samo, do czego przyzwyczajona byłam przez całe lata w mieście, gdzie śnieg w okamgnieniu zamieniał się w mokrą i brudną breję, którą jadące ulicą samochody rozpryskiwały na wszystkie strony, narażając przechodniów na brudne, śniegowe wzorki, zwłaszcza na dolnych częściach garderoby :)

Tu gdzie teraz jestem, śnieg pozostaje biały. I nie zmienia koloru wcale, bo nie ma u mnie sadzy, nie mam też zwierząt, które kolor śniegu również zmienić potrafią :) Dlatego wygląda to całkiem, całkiem, choć moje zachwyty są zawsze krótkotrwałe, bo - jak już pewnie wiecie - zima nie jest moją ulubioną porą roku i zdecydowanie łatwiej przychodzi mi zachwycanie się kolorami wiosny lub barwami lata.

Ale... jak się nie ma  co się lubi, to się lubi co się ma :) Nie przywykłam narzekać :)

Tak więc kilka fotek ze śniegowego ogrodu. Takie widoki, kiedy na błękitnym niebie świeci słońce, a śnieg skrzy się milionami iskier, jestem w stanie zdzierżyć :)

 

Na tej ławeczce nie radzę siadać. I to nie tylko dlatego, że każda pupa mocno wtedy przemarznie i przemoknie :) Ławeczka raczej nie wytrzyma ciężaru tej pupy :) 

A tak wyglądało moje niebo... To znaczy pewnego styczniowego wieczoru, niebo nad moim miejscem na ziemi tak właśnie zapłonęło :) Widok zdecydowanie przykuwający spojrzenie...

To teraz zapraszam na drugą część dzisiejszego postu.

Pobawiłam się trochę i przygotowałam dla Was takie różne ogrodowe porównania, ponieważ na nich najlepiej widać, jak wszystko naokoło mnie ogromnie się zmieniło. 

Zdjęcia, które są na górze tych zestawień zostały zrobione w różnych wcześniejszych momentach minionych lat, czy to wiosną, czy latem i nie są bezwzględnie z jednego okresu. Zależało mi bardziej na tym, żeby znaleźć takie fotki, na których można byłoby najwyraźniej wyeksponować te różnice, które zaistniały na przestrzeni lat. Natomiast wszystkie dolne zdjęcia zostały wykonane w lecie lub jesienią zeszłego roku... tak, żeby można było na nich zobaczyć, jak to aktualnie wygląda...

Jest tego trochę, więc kto jest odważny i zdeterminowany lub bardzo się nudzi i nie ma co zrobić z wolnym czasem, to proszę zaopatrzyć się w jakąś przekąskę oraz coś do picia i... zapraszam :)

Wjazd na naszą posesję widziany z różnych stron... Na niektórych fotkach widać, jak wszystko totalnie zarosło, a na niektórych już nie widać nic, tak wszystko totalnie zarosło ha ha ha :)

Widok z salonu na ogród.

Rzut oka z tarasu...

I na taras.

Huśtawka i ogrodowe drabinki, choć na tych aktualnych zdjęciach drabinek już wcale nie widać... tak zarosły zieleniną :)

Zagospodarowane boki działki.

A tu była kiedyś tylko skrzynka na prąd. Fachowo - rozdzielnia elektryczna. Teraz jest już tylko ogród... skrzynka ukryła się pomiędzy gałęziami :)

I jeszcze rzut oczu na dom... z drogi i z ogrodu.

Uff... to tyle :)

Nie wiem, czy wytrwaliście i obejrzeliście do końca, ale jeśli tak, to z pewnością zauważyliście, że różnica we wzroście zieleniny jest spora. Zwłaszcza jeśli zestawienie obejmuje jeszcze czas budowy domu, to ta różnica jest szczególnie czytelna i odczuwalna. Ale trudno się temu dziwić... od postawienia domu minęło trochę ponad 13 lat, a od stopniowego zakładania ogrodu około 11.

Mam świadomość, że dla kogoś kto nie uczestniczył w całym tym procesie budowy domu i później zakładania ogrodu, oglądanie takich konfrontacji może być nużące, ale ja zawsze z ogromną przyjemnością dokonuję takich porównań, bo tak naprawdę to szybko się zapomina o tym, co było wcześniej, a dopiero takie zestawienia ewidentnie to przypominają i pokazują, jak całe otoczenie ogromnie się przez te lata zmieniło :)

I już na sam koniec wrzucam trzy zdjęcia jeszcze z Mazur. Tak naprawdę to chciałam je pokazać właścicielce bloga Maminek kulinarny, z którą pod poprzednim postem zgadałyśmy, a właściwie spisałyśmy się, że bliskie nam obu jest mazurskie miasteczko Giżycko, w którym to dosyć często wtedy bywałam. Pisałam w komentarzu o jego zwiedzaniu (zdjęcie pierwsze) i o doskonałych pierogach ruskich, które zdarzyło mi się kilka razy jeść w knajpce naprzeciwko zwodzonego mostu (zdjęcie drugie i trzecie, choć z różnych lat... na ostatnim zdjęciu to ja tam siedzę w tej białej bluzie). Maminku, to głównie dla Ciebie wrzucam te fotki... wpadły mi jeszcze w oko w czasie ponownego grzebania w domowym archiwum ze zdjęciami :)

Na dzisiaj wystarczy :)

Już za chwilę będzie luty i następny post wskoczy na blog, bo czeka już w blokach startowych i tupie nogami z niecierpliwości.

Tak że szybko proszę czytać i komentować, żebym mogła wrzucić moją następną pisaninę 😁😉

Tymczasem... baj baj :)