145. Marcowe opowiastki

No i się zaczęło... przyszedł czas, kiedy znowu mam tyle zdjęć, że masakra. Ich wstępną selekcję przeprowadzałam dosyć długo, a i tak niewiele z tego wyszło, bo ta wiosna wybuchła taką ilością kwiecia naraz, że zdjęcia pstrykałam prawie codziennie i ich ilość powiększała się z prędkością światła.

Jednak nie potrafię już zrezygnować z żadnego z nich, dlatego w tym wpisie znajdą się wszystkie, które zostawiłam, a to znaczy, że będzie ich dużo :)

Aktualnie pogoda za oknem nie sprzyja ani pracom ogrodowym, ani nawet wystawianiu nosa na zewnątrz, bo - na szczęście - zaczęło coś tam kapać i to cieszy mnie ogromnie. Spragniona i sucha ziemia w moim ogrodzie przyjmie każdą ilość wody... widziałam to po moich roślinkach w czasie robienia pozimowych porządków. A był już czas, że było przerażająco sucho, ale o tym za chwilę :)

Na początek - jak zawsze - coś miłego dla oka... Tym razem niech będzie to kwitnąca na żółto forsycja, jeden z wielu oznak wiosny. W moim ogrodzie też jest wiosenną, radosną dekoracją. Nigdy nie zawodzi, choć rzadko ją podcinam, jakoś tak zawsze mi do niej nie po drodze :)

W nawiązaniu do suchych i ciepłych dni, o których pisałam wyżej, było już tak, że pod nogami aż wszystko trzeszczało. Śniegu wczesną wiosną nie było, deszczu nie było wiele i spragniona wody ziemia była wysuszona na wiór. Takie też były pola naprzeciwko mojego domu, a także bardzo sucho było w lesie, który jest dosyć blisko nas... Aż stało się!!! Ogień na pograniczu lasu i pola wypatrzyliśmy szybciutko i zaraz niedługo przyjechała straż pożarna. I do dzisiaj nie wiemy, czy było to zaprószenie ognia, zbyt sucha ściółka leśna, czy może konsekwencja spalania traw, zjawisko tak pospolite dzisiaj wokół nas. W każdym razie wyglądało to dosyć groźnie, co widać na powyższym zdjęciu i poniższym filmiku.

No dobrze, to teraz odrobinę moich ogrodowych piękności. Kto zna mnie już trochę dłużej, ten wie, że w rankingu moich naj, naj... wiosennych kwiatów, na jednym z pierwszych miejsc znajdują się moje ukochane sasanki :) 

Te rośliny rozczulają mnie niesamowicie, zarówno ich kwiaty w kształcie małych dzwoneczków, jak i oryginalne liście, które są łudząco podobne do liści marchewki :) Poza tym całe ich łodyżki są jakby owłosione, cokolwiek to znaczy :)

Zobaczcie sami:

Opowiadając o wiosennych pięknościach, nie sposób nie wspomnieć o hiacyntach. Te kwiaty to wyjątkowa ozdoba marcowych i kwietniowych rabat. Nie dość, że dekorują mnóstwem kolorów, to jeszcze do tego przepięknie pachną, co jest ich dodatkowym atutem. 

Bardzo byłam w tym roku opóźniona z pracami ogrodowymi, z różnych względów. Mieliśmy z mężem do załatwienia w marcu sporo spraw urzędowych i to spowodowało, że zamiast na kolanach czołgać się po rabatach, spędzałam czas w Wydziale Komunikacji, Urzędzie Skarbowym itd. I jakoś tak zawsze wypadało, że jak musieliśmy jechać, to akurat była ładna pogoda :) No cóż, czasem tak bywa, na pewne sprawy nie ma się wpływu. 

To, że z pracami "byłam" opóźniona, nie bez powodu napisałam w czasie przeszłym, bo w ciągu ostatnich kilku dni radykalnie się ten fakt zmienił. Udało mi się wykorzystać piękną pogodę, która zawitała do nas nie tak dawno i postarałam się zrobić maksymalnie, ile się da. Wprawdzie tej super pogody były tylko trzy dni, ale zawsze to coś... wracałam do domu z ogrodu wieczorem, styrana jak osioł, ale szczęśliwa :) No i zmiana czasu, która spowodowała wydłużenie dnia, też się temu wszystkiemu przysłużyła. Dlatego sporo nadrobiłam i jest ok :)

No to teraz trochę magnoliowych i parę innych widoków...

Wilczomlecz Purpurea

Puszkinia 

I śnieżnik lśniący

Oraz barwinek, trochę fiołków i urocze narcyzy...

W tym roku mam zupełnie inne podejście do tempa pozimowych, ogrodowych prac. W poprzednich latach starałam się, żeby zrobić to jak najszybciej, a już nie do pomyślenia dla mnie było, żeby na wielkanocne święta rabatki nie lśniły wiosenną czystością. I naprawdę nieraz nie było to wcale łatwe, zwłaszcza wtedy, kiedy święta wypadały w marcu. Tego roku jest jednak całkiem inaczej :) Mimo, że teoretycznie mój ogród wygląda już ok i widok z tarasu na rabatki zadowala mnie i satysfakcjonuje, jest jeszcze kilka takich miejsc, w które muszę zajrzeć, kilka roślin muszę przesadzić, tak że parę prac jeszcze na mnie czeka... Ale w ogóle się tym nie przejmuję i nie popędzam samej siebie, bo jakoś tak doszłam do wniosku, że i tak nikt nie zwraca uwagi na takie szczegóły, tylko ja sama :)

No to teraz trochę niebieskości: cebulica syberyjska...

... i trochę pięknych szafirków :)

I po raz pierwszy doskonale się czuję z tym brakiem corocznego, ogrodowego obowiązku. Moje pedantyczne spełnianie się zasnęło snem głębokim i jestem pewna, że spory wpływ na to miało moje czasowe przygnębienie, które szczegółowo opisałam w poprzednich postach (kto czytał, ten wie). Ten mój "zastój" spowodowany niedookreślonym wynikiem lekarskim, narobił sporo zamieszania w moim życiu i w moim podejściu do codzienności. Ale też nie skłamię, jeśli przyznam, że niemało przewartościował, a także ukierunkował i odnowił moje spojrzenie na wiele życiowych spraw. To przewartościowanie, to także uświadomienie sobie po raz enty w całym moim długim życiu, co tak naprawdę jest ważne i co tak naprawdę się liczy :) Dlatego przez te długie miesiące, aż do ostatecznego wyniku 17 marca, sprawy ogrodu, domu, sprzątania i ogarniania mojego życia odeszły na dalszy plan i okazuje się, że nie ma to dla mnie teraz żadnego znaczenia i w ogóle nie przyczynia się do jakiegoś mojego zamartwiania się, czy negatywnego myślenia o sobie samej. I bardzo mnie to cieszy :)

No to jeszcze pokażę Wam wiosenny look mojego kaczorka, który po zimowaniu w ciepłym domku na sypialnianej półce, trafił już z powrotem na ogrodową rabatę. Wydaje mi się, że minę ma zadowoloną i podoba mu się, że już jest wiosna i że kolorowe motylki latają nad jego szarą głową :)

Wiosna cieszy mnie w tym roku wyjątkowo. Wiem, mam świadomość, że dobra nowina dotycząca moich badań lekarskich z pewnością się do tego przyczyniła, bo mam teraz tak, że cieszy mnie prawie wszystko. Nawet jakieś drobne niepowodzenia traktuję jako zabawny przerywnik mojej codzienności. Poza tym czeka mnie w maju tyle przyjemności, że głowa mała :) I już nie mogę się ich doczekać, choć przygotowania właściwie już pomału zaczynam, bo ani się obejrzę, jak za chwilę nadejdzie ten czas. Za półtora tygodnia są już wielkanocne święta, a zaraz po nich, prawie za chwilę, będzie już maj. Więc tego czasu do czekania wiele już nie ma :)

 Tymczasem pokażę Wam, jak w czasie niedawnych ciepłych dni, zafundowałam mojemu trawnikowi wiosenną aerację. "Wyczesałam" z niego tyle suchego siana, że szok! Za to mam nadzieję, że jak tylko spadnie trochę deszczu, a potem zaświeci trochę słońca, to mój trawnik pokryje się nową, soczystą, zachwycającą zielenią :)

W maju czeka na mnie Grecja, a konkretnie Kreta :) Ten mój wylot na Kretę to pełen spontan, to moja nagroda za smutek, za moje zamartwianie się i niepokój, a jednocześnie potrzeba słońca, ciepłej wody i zachwycających, południowoeuropejskich klimatów. Lecę razem z czterema koleżankami, więc już wiem, że będzie wesoło, radośnie i w ogóle super! Dlatego ta moja wyjazdowa niecierpliwość jest coraz większa w miarę mijającego czasu :) My wszystkie, czyli cała nasza piątka, nie możemy się doczekać tej greckiej przygody i już prawie liczymy dni do tego ekscytującego momentu.

A wracając do ogrodowych piękności, pokażę Wam jeszcze moje ciemierniki. Wprawdzie wiem, że już je pokazywałam i nie mogę obiecać, że nie będę ich pokazywać jeszcze w przyszłości, ale trudno mi się oprzeć ich prezentowaniu, bo wciąż wyglądają doskonale i mimo mijającego czasu, nie zmieniają swojej doskonałej prezencji. Zachwycają mnie wciąż i wciąż...

Zaraz po powrocie z Krety czeka mnie następna przyjemność, tym razem w postaci kolejnej wyprawy z moją zaprzyjaźnioną, facebookową, ogrodową grupą. Wprawdzie tym razem wybór grupy padł na zwiedzanie Wrocławia, a więc mojego rodzinnego miasta, ale i tak się cieszę, że ponownie się spotkam z tymi osobami, które są mi tak bliskie i w których towarzystwie tak doskonale się czuję :)

Przypomniało mi się jeszcze, że nie pochwaliłam się dotychczas moim nowym parapetowym nabytkiem, czyli uroczym fiołkiem afrykańskim o dwukolorowych płatkach. Tak mnie zauroczył w pobliskim sklepie i tak głośno do mnie wołał, żebym zabrała go ze sobą do domu, że nie mogłam postąpić inaczej :) 

Ten post miał się ukazać już kilka dni temu... Był prawie skończony i prawie zapięty na ostatni guzik. Ale w międzyczasie coś zaszkodziło mojemu laptopowi, zbuntował się i nie chciał współpracować, a nawet - powiem więcej - sygnalizował, że to już jego koniec i gdyby nie mój wszechwiedzący i wszechdoskonały mąż, który potrafi WSZYSTKO, nie miałabym na czym skończyć tego wpisu, bo dla mnie pisanie nowych postów na telefonie jest rzeczą zupełnie awykonalną :)

Muszę to wszystko mieć na laptopie, muszę to dokładnie widzieć i pisać na normalnej klawiaturze, co zresztą dzięki wieloletniej pracy w charakterze komputerowej biurwy, przychodzi mi całkiem łatwo. Na telefonie mogę sobie czytać, komentować i odpowiadać na komentarze. Nowy post, to tylko laptop i nie ma innej opcji :)

Na sam koniec zapraszam Was na krótką wycieczkę po kwietniowych rabatach. Kolorów nie brakuje, co będziecie mogli zobaczyć sami i nie brakuje także wiosennych zapachów, ale już tego nie jestem w stanie Wam "pokazać" :) Musicie mi uwierzyć na słowo, że wiosna po prostu PACHNIE!!!

Wszystkiego dobrego, kochani... do następnego napisania 💚