193. Wrocławskie wędrowanie

Muszę to wszystko spisać na gorąco, póki emocje jeszcze nie opadły. Tym bardziej, że nie wiem, kiedy znowu trafi mi się taki sam maj jak w tym roku, pełen wycieczek, towarzystwa wspaniałych ludzi oraz tylu wrażeń i emocji, że musi minąć sporo czasu, abym mogła bez wielkiego wstrząsu wrócić do swojej codzienności :)

Może więc od początku?

Miałam krótką przerwę między powrotem z Krety, a wyjazdem na kolejną wycieczkę z moją facebookową, ogrodową grupą. Wiele razy już o tej grupie pisałam, więc nie będę się powtarzać. Wspomnę tylko, że od wielu lat, kilkunastoosobową grupą, fruwamy od czasu do czasu po różnych miastach Polski. W tym roku, właśnie w maju, wybór padł na Wrocław, moje rodzinne miasto. I o tej przygodzie chcę tu wspomnieć, bo emocje z Krety pomału mijają, a te wrocławskie trzymają mnie wciąż :)

Obowiązkowym punktem każdego takiego naszego wyjazdu, w jakimkolwiek mieście byśmy nie byli, jest zwiedzanie Ogrodu Botanicznego... w końcu pasjonatami ogrodnictwa jesteśmy :) Dlatego zacznę od tego wspaniałego dla kwiatomaniaków miejsca.

Na miły początek - zielono mi :)

Spróbuję w kilku słowach oddać nastrój tego spotkania, choć zdjęć żadnych innych osób, z wiadomych przyczyn, tu nie będzie. Oprócz mojej facjaty :)

Cóż mogę napisać o roślinach w Ogrodzie Botanicznym? Każda osoba z naszej grupy jest głodna takich widoków, chłonna tych zielonych wrażeń i po prostu kochamy te niespieszne spacery wśród zielonych piękności. Dzięki temu, że maj w tym roku był taki zimny i to zimno sporo opóźniło kwitnienie wielu roślin, mieliśmy wyjątkową okazję podziwiać wciąż kwitnące rododendrony i azalie, które normalnie kwitną w maju, ale często w końcówce tego miesiąca są już przekwitnięte. Teraz udało nam się trafić na pełny rozkwit tych kwiatowych cudów.

I pamiątka na odpowiednim tle też musi być :)

Maj to również czas kwitnienia irysów. Nawet nie miałam świadomości, że taki ogrom ich odmian i kolorów tam znajdziemy...sami zobaczcie :)

O tym, że Wrocław jest miastem krasnali, wie chyba sporo osób. Szukaliśmy tych skrzatów wszędzie, w całym mieście. Nie było to trudne, bo z tego co wyczytałam, jest ich ponad tysiąc. W Ogrodzie Botanicznym pierwszy rzucił mi się w oczy krasnal pchający taczkę z wielką kwiatową cebulką :)

Szukanie i fotografowanie tych skrzatów było niezłą zabawą. Zabierało to wprawdzie sporo czasu, ale wiadomo, że wiele osób chce mieć uwiecznioną taką właśnie pamiątkę :)

Nie sposób było nie robić zdjęć w Ogrodzie Botanicznym. Zwłaszcza dla takiej ogrodomaniaczki jak ja. Było tam tyle piękności...

Nawet olbrzymia gunnera, zachwycająca gigantyczną wielkością liści.

I jej kwiatostany.

A także całe mnóstwo zachwycających widoków...

... na których tle się uwieczniałam albo uwieczniali mnie inni :)

Ponieważ Wrocław jest moim rodzinnym miastem i właśnie tu spędziłam większość mojego życia, czułam się w obowiązku robić za przewodnika. Ułożyłam cały plan zwiedzania i choć wiedziałam, że w ciągu niecałych czterech dni nie da się pokazać wszystkiego, a także trochę przeceniłam nasze czasowe możliwości, to i tak udało nam się sporo zobaczyć. 

Jak dla mnie obowiązkową pozycją musiało być pokazanie Auli Leopoldina. Jest to najbardziej reprezentacyjna aula głównego gmachu Uniwersytetu Wrocławskiego, bogato zdobiona freskami i kapiąca złotem, jak to w baroku bywało. Byłam w niej już dosyć dawno temu, ale do dziś pamiętałam, jakie wrażenie wtedy na mnie zrobiła. Dlatego chciałam, żeby moi zaprzyjaźnieni roślinomaniacy również mogli zobaczyć to arcydzieło. I choć wiem, że zdjęcia nie oddają nawet w połowie tego, co widzą oczy na żywo, to popatrzcie sami...

Nie sposób było także nie wywieźć mojej wycieczki na 49 piętro Sky Towera, jednego z najwyższych drapaczy chmur w Polsce. Spektakularne widoki, nie tylko na całe miasto, ale także na jego rozległą okolicę, budzą zachwyt nie tylko wśród mieszkańców miasta. Przy dobrej widoczności z punktu widokowego widać nawet Śnieżkę, najwyższy szczyt Sudetów.

Zrobiłam tam na górze kilka fotek...

I krótka relacja filmowa :)

Całe piętro, na którym usytuowany jest punkt widokowy jest zaaranżowane bardzo klimatycznie, można tu posiedzieć i odpocząć, napić się kawy lub piwa, a nawet się pohuśtać :)

Musieliśmy także pobuszować po wrocławskim Rynku. To wyjątkowe miejsce, a jeśli ktoś z Was nie był jeszcze w moim pięknym mieście, to szczególnie polecam spacer klimatycznymi uliczkami wokół jego centrum. Sam Rynek, to cudowne, kolorowe, pięknie odnowione kamieniczki oraz usytuowana na Placu Gołębim efektowna fontanna Zdrój. 

Tak się złożyło, że w czasie tej wyprawy wypadały moje imieniny. Nie wdając się w szczegóły tej niezwykłej imprezy, napiszę, że były to zupełnie wyjątkowe i najpiękniejsze imieniny w moim życiu. 

I nie ma w tym żadnej przesady :)

A prezenty, które dostałam w tym dniu, były tylko dopełnieniem mojej radości.

W czasie tuptania po wrocławskich ulicach i skwerach, pokazywałam również koleżance miejsce, z którego z taką radością uciekłam na zasłużoną emeryturę, czyli Sąd Okręgowy we Wrocławiu :)

Miałam też bliskie spotkanie z kolorową krową :)

Przedostatniego dnia naszego pobytu, zaserwowałam moim kochanym przyjaciołom wizytę w Ogrodzie Japońskim, na Wrocławskiej Pergoli i w okolicach Hali Stulecia, a wieczorem obejrzeliśmy pokaz Wrocławskiej Fontanny Multimedialnej. 

Te pokazy są spektakularnym widowiskiem... o każdej pełnej godzinie uruchamiane są dysze wodne, które swoje ekwilibrystyki wykonują przy dźwiękach wszechobecnej muzyki. Wygląda to zjawiskowo...

Na filmiku krótka migawka z takiego dziennego pokazu.

Ale gwoździem programu są weekendowe widowiska specjalne, łączące wodę, muzykę, światło i projekcje multimedialne na wodnym ekranie. Specjalnie czekaliśmy do godz. 21:00, aby móc obejrzeć taki show. 

Było niesamowicie, miałam gęsią skórkę i nie mogłam oderwać oczu od tego, co widziałam. I choć wiem, że żadne zdjęcia, ani żaden film nie oddadzą tego, co widoczne jest na żywo, to polecam obejrzenie tego, co nagrałam. I to do samego końca, bo im dalej, tym piękniej :)

Mam świadomość, że nie pokazałam Wam wszystkich miejsc, które odwiedziliśmy we Wrocławiu i tego wszystkiego, co widzieliśmy. Ale nie takie przecież było moje założenie. Chciałam tylko w zwięzłej i krótkiej relacji pokazać Wam, co między innymi porabiałam w ostatnich dniach. Wiem, że teraz nadszedł już kres moich wędrówek, przynajmniej w najbliższym czasie :) Dlatego niebawem wrócę do moich ogrodowych opowieści. Dzisiaj jeszcze nie, bo na razie mój ogród woła "ratunku" i aż się prosi o opiekę i intensywną pracę. Moja prawie miesięczna nieobecność doprowadziła do niekontrolowanego wzrostu wszystkiego, co zielone, z chwastami na czele :)

Tak że w nadchodzącym tygodniu zakasuję rękawy i wkraczam do mojego zielonego raju z sekatorem, grabkami i kosiarką :) A ogrodowa relacja będzie, jak już nadrobię rabatkowe zaległości i uporam się z tą szaloną zieleniną :)

Tymczasem posyłam Wam czerwcowy uśmiech i... do następnego napisania 💚