149. Poświąteczne refleksje

Wiadomo, że wszystko musiało być zapięte na ostatni guzik, tak to jest przed świętami. Dom wysprzątany, prawie 12 potraw przygotowanych (a nie, to nie te święta 😉), ogród wypielony i wypiękniony, dekoracje kwiatowe gotowe i tylko na koniec zostawiłam sobie skoszenie trawnika, no bo przecież na przyjazd gości musi być piękny, równiutko przystrzyżony, bez żadnych sterczących badyli.

No i kosiłam... chyba w przedświąteczny piątek, pomiędzy krojeniem śledzi do sałatki, a obieraniem pieczarek do warzywnego pasztetu.

Mąż mi nawet wyciągnął kosiarkę z blaszaka, widząc w jakim stanie desperacji jestem, zaproponował również, że to koszenie wykona za mnie, ale ja się na to nie zgadzam definitywnie od dnia, kiedy podejrzałam, jak on tą kosiarką szaleje i wjeżdża mi na rabatki kosząc przy okazji moje dopiero co wyrosłe roślinki :) Dlatego koszenie trawnika w naszym domowym gospodarstwie to moje zajęcie. A i tak ja mam do skoszenia jedynie kawałek trawnika w samym ogrodzie, resztę trawy na posesji kosi sobie sam kosiarkowym traktorkiem.

Zanim zacznę biadolić dalej, pokażę Wam tylko (chyba już ponownie) moje storczyki z sypialni... no po prostu nie mogę się na nie napatrzeć. Kwitną już tak długo, właściwie już od dawna wyglądają wciąż tak samo, jestem dla nich pełna podziwu... Od dłuższego już czasu nie spadł ani jeden kwiat, wyglądają prawie jak sztuczne i do tego te kolory... Uwielbiam :)

Na filmiku najlepiej widać, jakie są cudne :)

A tylko jako ciekawostka... pomiędzy storczykami żyje wciąż begonia o cudnych liściach. Dlatego piszę, że żyje, bo ja do begonii nie mam ręki, zdecydowanie miłość do nich jest tylko jednostronna, czyli z mojej strony. One jakoś patrzą na mnie z ukosa, więc ta jedna, która żyje sobie u mnie całkiem dobrze, jest jakimś ewenementem :) I niech tak zostanie...

Na czym to ja skończyłam? Acha... kosiłam trawnik. No tak, nie dodałam tylko, że w ten dzień nie było zbyt wymarzonej pogody. Wiał dosyć zimny wiatr, a ja prosto od krojenia tych śledzi, wybiegłam na trawnik w samej bluzeczce i zaczęłam swój taniec z kosiarką :) 

No i się doigrałam (myślę, że to od tego)... Już w sobotę rano wstałam z bólem gardła, a potem było już tylko gorzej. W niedzielę byli goście, jakoś w całym tym świątecznym zamieszaniu nie zwracałam większej uwagi na swoją kondycję, ale już po południu, gdy zostaliśmy sami z mężem, po załadowaniu zmywarki stertą brudnych naczyń, zaległam na sofie i dopiero poczułam, że boli mnie gardło, głowa i właściwie prawie wszystko. Na dodatek zatkało mi nos i zrobiłam się smarkata :) 

I tak mi pozostało. Dziś jest piąty dzień mojej męki pańskiej, ale idę do lekarza, bo ból gardła jest po prostu nie do zniesienia, może będę potrzebowała jakiś antybiotyk. Nie mam temperatury, ani ogólnie żadnego łamania w kościach, czy złego samopoczucia, tylko okrutnie cały czas boli mnie gardło oraz jestem zasmarkana i zatkana po same pachy. Ledwo mówię, co niektórym z Was dane było usłyszeć przez telefon :) Najgorzej jest w nocy, ból gardła nie pozwala mi zasnąć, a przełykanie śliny jest jak zdobywanie Mount Everestu po rozłożonych żyletkach.

Dlatego na razie wszystkie wielkie plany poszły spać, a ja siedzę przykuta do sofy, choć nie ubolewam specjalnie, bo i pogoda jakoś nie sprzyja rabatkowym wycieczkom. Toteż czekam na pozbycie się choróbska i na cieplejsze dni.

A żeby zakończyć już świąteczny temat, pokażę Wam jeszcze borowiki, które udało mi się zebrać świeżutkie, akurat na świąteczny stół :)

Teraz trochę cudeniek z rabat, bo przecież tyle wciąż tam się dzieje, że znowu robię więcej zdjęć, niż zdążę tu zamieścić. A poza tym dezaktualizują się tak szybko, że aż trudno uwierzyć. Na przykład białe sasanki w takim tempie zaczęły przekwitać, że nie zdążyłam im zrobić ładnej fotki :(

Zobaczcie sami...

Natomiast czerwone wciąż trzymają się doskonale :)

Pojawiły się także fiołki :) Mam ich trzy kolory... fioletowe, biało-fioletowe i pieguski, czyli kropkowane. Sieją się wszędzie jak oszalałe, ale to dobrze, bo można te wdzięczne kwiatki spotkać teraz w każdym zakątku ogrodu :)

Rozwinął się też ostatni hiacynt i okazał się być biały w kolorze, co lekko mnie rozczarowało, bo wiem, że w poprzednich latach miałam jeszcze śliczny żółty i dopóki ten był w pąkach, liczyłam właśnie na tę żółć... Ale niestety, żółty chyba się ode mnie wyniósł :)

Obiecałam tez kiedyś wcześniej pokazać, jak pięknie wygląda kwitnący biały barwinek, więc bardzo proszę, wygląda tak:

A obok barwinka rośnie sobie brunera, która zaczyna aktualnie kwitnąć pięknymi, niebieskimi kwiatami :)

Zakwitły też pełne narcyzy i pierwszy tulipan...

Lubię też ten zestaw szafirków. To taka kolorystyczna przyjemność dla oka :)

A mój tulipan z ostrymi zębami, coraz bardziej szczerzy na mnie swoje kły :)

Przed samymi świętami, na targu w pobliskim miasteczku, kupiłam takie niebieskie cudo 😍 To litodora... zapewniam Was, że kolor tych kwiatów jest najbardziej niebieski ze wszystkich niebieskich, jakie goszczą w moim ogrodzie. Już kocham tę roślinkę :)

Nie sposób także nie wspomnieć o magnoliach, które kwitną właśnie teraz... Jeśli ktoś pamięta z ubiegłych lat, w swoim ogrodzie mam trzy magnoliowe królewny. Dwa krzewy magnolii gwiaździstej i jedną magnolię pośrednią, tę taką najbardziej tradycyjną. 

W tym roku wyjątkowo obficie kwitnie magnolia gwiaździsta z kwiatami w różowym kolorze... Na fotkach poniżej są dwie gwiaździste, biała i różowa :)

Ta ostatnia, najpiękniejsza, dopiero się rozkręca, więc jej zdjęcia z pewnością się tu jeszcze pojawią :)

Dla chętnych i wytrwałych mam filmik z ogrodu, nagrany w ostatnim dniu marca... zapraszam :)

A wracając jeszcze do mojego choróbska, nie ma na razie specjalnej poprawy, a w godzinach popołudniowych dopada mnie najczęściej totalne osłabienie.

Dlatego kończę już na dziś... wybaczcie, niezbyt komfortowo się czuję, a jest w tej chwili akurat popołudnie, okolice godziny osiemnastej, więc chyba muszę się przytulić sama do siebie, bo jakoś mi tak :(

Dlatego tymczasem, kochani... uważajcie na siebie 💞