152. Tulipanowy show

Już dawno postanowiłam sobie, że tulipanom muszę poświęcić osobny wpis.

I to nie tylko dlatego, że są w pierwszej trójce moich najukochańszych kwiatów, więc im się to należy. Także dlatego, że mam mnóstwo zdjęć tego cudnego kwiecia, a poza tym jest tyle ich odmian, kształtów, kolorów i różniących je między sobą szczegółów, że wprost należy im się osobne miejsce na kartach mojego bloga, tak jak osobne miejsce mają w moim sercu...

Przecież nie można się nie pochylić nad takim na przykład pięknym, czerwonym tulipanem, który wygląda jak... piwonia :)

Tymczasem nie mogę nie napisać o tym, co aktualnie dzieje się na dworze, choć przecież wszyscy o tym w zasadzie wiedzą. Ale ci wszyscy, to co najwyżej zaopatrzą się w ciepłe kurteczki, czapki i rękawiczki, a ogrodnik taki jak Pani Ogrodowa ma z tego powodu dodatkowy stres...

Już od kilku dni, a właściwie nocy, dokuczliwe przymrozki odbierają spokój wszystkim tym, którzy mają na zewnątrz jakieś roślinki. Nie wszystkie rośliny z tych, które aktualnie już rosną i kwitną, są odporne na takie spadki temperatur, jakie się aktualnie zdarzają... 

Mój ogród na razie nie ucierpiał. Wiem, że moje województwo jest jednym z najcieplejszych w kraju... wiem, że mieszkam w dosyć ciepłym miejscu. Ale uważam, że i tak mój ogród usytuowany jest w jakimś wyjątkowo zacisznym miejscu, bo mimo, że na moim terenie też zapowiadają przymrozek, to w moim zielonym otoczeniu go po prostu nie ma...

Oderwijmy się na chwilę od tych smutnych tematów i popatrzmy na te tulipanowe cudeńka :)

W międzyczasie pokażę Wam jeszcze moje ostatnie ogrodowe zakupy, bo choć już chyba przewinęły się w poprzednim poście i wprawne oko z pewnością dojrzało je już na fotkach z moich rabat albo w ostatnim filmiku, to należałoby je tu wyartykułować, bo myślę, że są egzemplarzami wartymi upamiętnienia. 

W tym orliku zakochałam się od pierwszego wejrzenia :) 

No powiedzcie sami... czyż nie jest wyjątkowy?

Te drobne bratki zachwyciły mnie swoimi niespotykanymi kolorami. 

A ponieważ nie mogłam się zdecydować, który wziąć, wzięłam wszystkie trzy :)

Za to ten elegant, niesamowity pan żagwin, krzyczał głośno na cały sklep:

- zabierz mnie... zabierz, proszę, nie chcę tu zostać!!! -

Te błagania były poruszające, nie miałam sumienia go tam zostawić... :)

No ok, wróćmy teraz znowu do tematu dzisiejszego postu, czyli do urodziwych i porywających tulipanów.

Papuzie, strzępiaste, liliokształtne... setki form i odmian.

A ta poniżej, to nie jest fotka umieszczona bokiem :) 

Ten tulipan rośnie sobie po prostu w takim pokłonie :)

Wracając do pogody... 

Wiadomo... każdy wie, że kwiecień to plecień. I właściwie nikogo nie powinna dziwić taka huśtawka pogodowa. Niejednokrotnie w minionych latach tak właśnie się działo. Świeciło słońce, za chwilę padał deszcz, a na koniec pojawiała się tęcza. 

Potrafiło także posypać świeżym śniegiem, czy intensywnym gradem. Temperatura też płatała figle... 

Ale nie pamiętam, żeby było tak, jak w tym roku. To znaczy, najpierw mieliśmy próbkę lata, z gorącem, prawie upałami i baaaardzo ciepłymi dniami, a potem właśnie to, o czym napisałam wyżej. 

Luty i marzec zafundowały nam bardzo ciepłą, prawie letnią wiosnę. 

Rośliny rozwinęły się w ekspresowym tempie... zakwitły nawet te, które normalnie kwitną w maju. 

I teraz cierpią...

Może kolejna porcja tulipanowych piękności rozwieje te zimne i wietrzne chmurzyska?

Przymrozki są solidne. W niektórych rejonach kraju nawet do -5 stopni. Dla ciepłolubnych roślinek, które już zakwitły lub wypuściły pąki, to katastrofa. 

Co można, to się okrywa i ociepla, ale nie wszystko da się zabezpieczyć. 

Owocowe drzewa, czy wysokie krzewy nie sposób ochronić przed mrozem. 

Mówią, że natura wie co robi... i że rośliny muszą sobie radzić same. 

Wszystko się zgadza, dopóki nie ma strat, a wiem, że te straty w niektórych miejscach już są... Niestety :(

Popatrzcie tylko na tego żółtego królewicza... jak powyginał te swoje płatki w różne strony i jak próbuje pokazać swoje piękno, jak tylko się da :)

Uwielbiam tulipany między innymi za to, że wciąż potrafią mnie zadziwić. 

Niby wiem, który jegomość gdzie mieszka. 

Wiem, czego mogę się spodziewać, w którym miejscu. 

Ale to czysta teoria, zawsze mnie coś nowego zaskoczy :)

Poza tym, są przepiękne w tej swojej różnorodności kolorów, kształtów, odcieni i różnych, jeszcze innych właściwości.

Również ta odmiana... ile rozmaitych etapów rozwoju tych kilku płatków :) 

Można podziwiać bez końca...

A tutaj słodka para, Jacek i  Barbara :) 

Przytulone do siebie tulipanowe nierozłączki :)

Tulipki w miarę dobrze radzą sobie z przymrozkami. Po takiej zimnej nocy, potrafią tylko zwiesić swoje główki, jakby w geście smutku i zniechęcenia, ale drugiego dnia już dźwigają te swoje łepetynki i na powrót dumnie pysznią się na rabatach...

 

Jednak najbardziej zachwyca mnie ten dżentelmen :) 

Dumny, wyniosły... ma świadomość, jaki jest piękny i wyjątkowy, jak malowany pędzlem nie byle jakiego artysty...

A te???? Czyż nie są cudnej urody? Te ich pastelowe kolory potrafią zaspokoić wybredne gusta nawet największych miłośników ogrodowych piękności...

Podobnie jak ten osobnik... Prawda, że wygląda zupełnie wyjątkowo? 

Ciężko byłoby zliczyć wszystkie te pastelowe kolory, jakimi pysznią się jego aksamitne płatki.

Kochani, jak zwykle ostatnio w moich postach, na pożegnanie z moją bazgraniną proponuję tulipanowy filmik. Niektóre ogrodowe ujęcia mogą się w nim powtarzać, ale starałam się uchwycić przede wszystkim te piękne kwiaty, którym głównie poświęciłam dzisiejszy wpis.

Zapraszam do obejrzenia.

Jak już się pewnie domyślacie, następne ogrodowe zdjęcia mam już zrobione i czekają one na swoją kolejną publikację. Dlatego szybko czytajcie ten wpis, żebym mogła znowu się uzewnętrznić i pokazać Wam, co się w moich zielonych krzaczorach w międzyczasie zmieniło :)

Tymczasem 💋💋💋