189. Kwietniowe rozmyślania

Ten post miał być tylko ze świątecznymi życzeniami, ale oczywiście nie wyrabiam się ostatnio z czasem, więc sfinalizuję go, jako dwa w jednym, czyli świąteczne życzenia połączę razem z ogrodowym szaleństwem. 

Teraz ważny KOMUNIKAT!!! Ogłaszam wszem i wobec, że dwa czy trzy dni temu oficjalnie zakończyłam pozimowe porządki w ogrodzie. I uwierzcie, że odkąd posiadam swój ogród, czyli od kilkunastu lat, jeszcze nigdy nie trwało to tak długo, czyli aż do drugiej połowy kwietnia :) Powodów takiego stanu rzeczy jest kilka, ale nie będę się teraz nad nimi rozwodzić, bo jaka to aktualnie różnica, kiedy nastąpił finał i z jakiego powodu tak późno. Przyrzekłam sobie, że nie będę się popędzać, stresować z tego powodu i dotrzymałam danego sobie słowa. To cieszy mnie  najbardziej, bo znając moje zamiłowanie do pedanterii, nawet tej ogrodowej, obawiałam się, że będę z tym miała sporo kłopotu. Ale się udało!!! Bez stresu i bez przesadnej spiny, sprzątałam sobie powoli, w swoim własnym tempie i w ogóle nie zaglądając w kalendarz :)

Na początek, proszę państwa, coś ładnego. Dzisiaj maszyna losująca wskazała na kwiat białej bergenii :) Ja jestem nim zauroczona...

Na dzisiejszy wpis znowu przygotowałam za dużo zdjęć. I mam taki zdjęciowy misz-masz, że nawet nie wiem, jak je zgrupować i w jakiej kolejności pokazać. 

Jeśli ktoś jest ciekawy co u mnie słychać, to posłusznie melduję, że wszystko jest ok. Jestem zdrowa, mam dobry humor, czyli normalka :) Wiosna dodaje mi dodatkowego powera, a perspektywa oglądania, dosłownie za kilkanaście dni, pięknej Krety, podkręca mnie dodatkowo. Mój permanentny brak czasu wynika między innymi z faktu, że ostatnio często jeżdżę do Wrocławia. Spotykam się z koleżankami, z którymi lecę na tę wspólną wyprawę, omawiamy wszystkie sprawy związane z tą wycieczką i gadamy, gadamy, gadamy... :) Czasem ciężko nam się rozstać, dlatego myślę, że te 7 dni spędzone razem, to będzie nieustanna gadanina przeplatana wybuchami śmiechu, bo czasem aż szczęki mnie bolą od tego rechotu, kiedy wracam do domu z takiego naszego spotkania.

No dobrze, to może na początek trochę fiołków i sasanek...

... oraz barwinek, fioletowy i biały :)

Tymczasem w ogrodzie zdarzyło się kilka zmian, ale pisanie o tym przyprawia mnie ponownie o dreszcze, które miałam w czasie, kiedy to się działo. Zlikwidowaliśmy (razem z mężem) trzy ogniki szkarłatne, które w moim ogrodzie były od kilku lat. Aktualnie nie mam już żadnego i już nigdy nie zaproszę do swojego ogrodu tej rośliny. Choć może ładne i dekoracyjne, zarówno wiosną, kiedy kwitną, jak i jesienią, kiedy pokrywają się koralikami w różnych kolorach (ja akurat miałam czerwone i żółte), stały się dla nas utrapieniem. Rosły zupełnie niekontrolowanie, potrafiły się płożyć nawet tam, gdzie nie było żadnych podpór, a właściwie zwłaszcza tam. I tak właśnie było z dwoma ognikami przed wejściem do domu. Z braku podpórek czołgały się tak daleko, że z jednej swojej strony zaczęły zagłuszać inne rośliny, a z drugiej, wchodzić na wybrukowany placyk, po którym przemieszczamy się samochodami. Ścinanie ich kłujących gałęzi niewiele dawało, bo rosły w zastraszającym tempie, a dodatkowo po takiej czynności cięcia, ręce aż do łokci były okrutnie podrapane i wyglądały, jak po ostrej walce ze stadem nieposkromionych kotów :) Natomiast ten trzeci ognik rósł na naszej wewnętrznej drodze i - według słów mojego męża - swoimi kolcami rysował mu samochód. Poza tym wspinał się niekontrolowanie po elewacji domu i oplatał antenę satelitarną, a ścięcie jego gałęzi na tej wysokości było już lekko karkołomne. Dlatego jakoś bez specjalnego sentymentu wyraziłam łaskawie zgodę na jego unicestwienie... Na początku wydawało mi się, że zrobiło się bardzo pusto, ale teraz, po kilku dniach, już się przyzwyczaiłam. Na pewno jest teraz bardziej przestronnie i przejrzyście. No i bardziej komfortowo i bezpiecznie :)

Kolejne obrazki z mojego zielonego raju... tym razem, na pierwszy rzut, niech to będą moje wszystkie magnolie :)

A na drugi rzut, kwitnący krzew pigwowca... przysięgam Wam, że te jego pomarańczowe kwiaty, to jest przepiękny widok.

Więc, tak jak pisałam wyżej, ogród po zimie jest już wysprzątany i wymuskany. Nie pokażę Wam, jak po tych porządkach wyglądają moje paznokcie, bo nie jest to zbyt ciekawy widok, ale tak mam co roku, więc w ogóle się tym nie przejmuję. Minie jakaś chwila i moje pazurki wrócą do swojego normalnego stanu i wyglądu :) 

Skończyłam to przedłużone, ogrodowe sprzątanie, czyli to, co w ostatnim czasie zaprzątało moją głowę najbardziej. Odfajkowałam swoje wiosenne, najbardziej czasochłonne zadanie i teraz mogę się skupić na innych, równie ważnych misjach, z których najważniejszą jest aktualnie perspektywa greckich przygód, które czekają na mnie na Krecie :)

Bojowym zadaniem stało się aktualnie uzupełnienie posiadanych przeze mnie wyjazdowych bagaży o takie, które spełniać będą nowe, samolotowe wymogi... ale o tym napiszę po chwili kwiatowego oddechu :)

Zanurzmy się na moment w rozmaite ogrodowe różności, wszystkie oczywiście aktualnie kwitnące :) Na początek miodunka, złoć żółta, kwiat mahonii i świeżutki rozchodnik okazały, którego maluszki wyglądają jak małe kapustki :)

I kilka ogólnych, ogrodowych widoków... takie fotki też lubię robić :)

Wracając do tematu mojej majowej wyprawy i kompletowania wakacyjnego ekwipunku, stanęłam przed zadaniem uzupełnienia swojego bagażu o taki, który będzie spełniał wymogi, stanowczo ostatnio egzekwowane przez popularne tanie linie lotnicze. Do tej pory było tak, że należało oczywiście spełniać jakieś kryteria bagażowe, które wnosi się ze sobą do samolotu, ale często linie lotnicze przymykały oko na jakieś nieścisłości dotyczące lekko zwiększonego wymiaru takiego bagażu, czyli mówiąc prosto, jeśli podróżny plecak, czy walizeczka zabierana na samolotowy pokład przekraczała o parę centymetrów wymagane wymiary, to nie było to jakimś wielkim problemem. Teraz natomiast zrobiło się tak, że za każdy nadmiarowy centymetr bagażu podręcznego linie lotnicze pobierają dodatkowe opłaty i nie są to jakieś małe kwoty, ale wprost przeciwnie, są to całkiem spore sumy...

Uff, dlatego jestem na etapie wyszukiwania czegoś takiego, co spełni kryteria wymaganych wymiarów i jednocześnie będzie na tyle pojemne, żebym mogła tam jeszcze doładować sporo niezbędnych rzeczy.

A wracając do ogrodu, nie wiem, czy wiecie, ale powoli nadchodzi czas moich ukochanych tulipanów. Dlatego pierwsze ich egzemplarze przedstawiam Wam poniżej :)

Wielkim dla mnie utrapieniem, jeśli chodzi o ogród i jego normalne funkcjonowanie, jest ciągły brak deszczu :( Podlewam ogród, oczywiście, że podlewam, ale żadne podlewanie nie zastąpi długotrwałego i obfitego deszczu, którego u mnie już baaaaardzo dawno nie było. Susza jest okrutna i przez to roślinki zdecydowanie szybciej przekwitają... Zapowiadane deszcze przechodzą ciągle gdzieś bokiem, a u mnie nie dzieje się dosłownie nic :(

Dlatego uwieczniam te tulipany, jak tylko się pokażą, bo tak naprawdę nie wiadomo, jak długo będą widoczne w takim właśnie stanie.

Tak naprawdę z ogrodowych, kosmetycznych czynności, pozostało mi jeszcze przesadzenie dwóch hortensji. Rosną sobie one po drugiej stronie domu, tej od wejścia i wśród tamtejszych wielkich krzewów hortensji odmiany Polar Bear, nie są specjalnie widoczne. Kiedy Polar Bear już zakwitną i całe pokryją się swoimi wielkimi kwiatami, tamte dwie bidulki są prawie niewidoczne, a są to naprawdę ładne odmiany, choć nie wiem jakie, bo kupowane już dawno i oczywiście posadzone zbyt blisko siebie. Jedna z tych hortensji ma jesienią cudowne, czerwone kwiaty, które są prawie niewidoczne wśród jej zdecydowanie większych koleżanek. Dlatego chcę je przenieść na drugą stronę domu, czyli tam, gdzie jest właściwy ogród. Muszę dla nich znaleźć jakiś kawałek cienia (co nie będzie proste) i takie miejsce, w którym ich piękno będzie lepiej widoczne dla moich oczu :) I to chcę zrobić zaraz po świętach... jeszcze zdążę, zanim pochłonie mnie zupełnie coś innego :)

Tymczasem, mam dla Was fotkę - niespodziankę. Na poniższym ujęciu z drona, widoczne jest centralnie całe nasze domostwo :)

Dziwnie to wygląda tak z góry :)

To tylko jako taka ciekawostka :)

Na koniec chciałam Wam pięknie podziękować za wszystkie świąteczne życzenia, które dostałam od Was różnymi drogami, a korzystając z faktu, że święta wielkanocne ciągle jeszcze trwają, chciałam życzyć Wam wszystkiego najlepszego, zdrowia, radości i wciąż pięknego świętowania :) A także codziennego uśmiechu :) 🌿

Jako wisienka na torcie, na ostateczne zakończenie dzisiejszego wpisu - ogrodowy, wiosenny filmik... miłego oglądania i do następnego napisania :)

💋💋💋