41. Kolory kwietnia

Czas chyba nadszedł wielki, żeby pokazać kolejne wiosenne, ogrodowe cuda, tym bardziej, że teraz z dnia na dzień szybko się u mnie na tych rabatkach zmienia :) 

Nadal nie mogę skończyć pozimowego porządkowania. Albo pogoda nie pozwala na swobodne hasanie po rabatkach, albo znowu jeśli pogoda pozwala i pohasać bym mogła, to akurat złośliwie jakieś plany wyznaczone na dany dzień nie pozwalają mi na to, żeby zakończyć wreszcie to sprzątanie. Już kilka razy tak się złożyło, że akurat wtedy, kiedy nie mogłam "rabatkować", to pogoda była na medal :) A zostało mi naprawdę niewiele: jedna malutka rabatka z piwoniami pod oknem sypialni i dwa małe poletka z różnymi pięknościami i hortensjami, przed wejściem do domu.

No cóż, jak to mówią "co ma wisieć, nie utonie", więc trzymając się tej maksymy, wcale nie mam zamiaru szarpać się z czasem, ani na siłę i wbrew sobie poganiać to rabatkowe porządkowanie. Nie będzie dziś, to będzie jutro, nie zdążę przed świętami, to zrobię po świętach :) Już dawno ustaliłam sobie swoje priorytety i tego się twardo trzymam, bo to co jest moje to i tak jest bardziej "mojsze", czyli nikt mi nie będzie niczego narzucał; ani czas, ani pogoda nie będą miały nade mną przewagi i tyle 😁

I nawet, jeśli jest w miarę ciepło i sympatycznie, jak np. dzisiaj, to wieje tak silny wiatr, że praca przestaje być przyjemnością, a staje się przykrym obowiązkiem, a przecież nie o to w tym wszystkim chodzi. Od wczoraj, na tym moim wygwizdowie wieje tak, że - za przeproszeniem - łeb chce urwać... Ufff...

Strasznie jakoś dużo mi się cudzysłowów w tym wpisie znalazło :) trudno...

No dobra, to jedziemy z fotkami :) Co też tam mi się urodziło nowego? 

Kwitną już hiacynty, pierwiosnki i szafirki. Powoli rozwijają się kwiaty magnolii. Kolejne kolory sasanek budzą się z zimowego snu. Jest coraz bardziej kolorowo :)

Mamy kwiecień, więc jeden miesiąc przed tym najpiękniejszym, czyli majem :) Już zaczyna się robić cudnie... na żółto kwitnie forsycja, wszystkie krzewy zaczynają pączkować na zielono, wierzba hakuro, którą widzę centralnie z tarasowego okna zazieleniła się dosłownie z dnia na dzień, zwłaszcza po ostatnich deszczach. Lada moment tawuły obsypią się gęsto białym kwieciem i jak co roku utworzą biały szpaler wzdłuż drogi. Zimowa szarość i burość poszła już w zapomnienie i bardzo dobrze :) Do następnej zimy jest daleko i to już jest wystarczający powód, żeby się cieszyć, co też nieustannie czynię 😊

Jeszcze zanim napiszę ostatnie zdanie tego postu, to tradycyjnie wrócę na moment wspomnieniami do niezbyt odległego czasu, chcąc tu uwiecznić chwile sprzed półtora roku, które wspominam z wielkim sentymentem i rozrzewnieniem. To były super wakacje nad morzem, z moim bratem i bratową, a zdjęcia, które zrobił mi wtedy brat, w zupełności oddają tamten mój nastrój, beztroskę i szczęście :)

Zobaczcie sami jak Panią Ogrodową potrafi uszczęśliwić zwykłe karmienie mew :)

No ok, to teraz już na pewno kończę, ale wrócę tu... obiecuję :)