145. Marcowe opowiastki

Wprawdzie w ogrodzie jest coraz bardziej kolorowo i nawet pierwsze tulipany chwalą się już swoją urodą, jednak chciałam Wam najpierw pokazać tulipanowe bukiety, z którymi przyszło mi obcować w czasie minionych świąt. Białe tulipany nabyłam sobie sama (ups sorry, wybór był małżonkowy), za to kolorowym bukietem tulipanów zostałam obdarowana przez jednego ze świątecznych gości :) Kto mnie dobrze zna lub kto uważnie mnie czyta, ten wie, że tulipany na moim prywatnym, kwiatowym podium, stoją na 3 medalowym miejscu :) Po piwoniach i sasankach. Więc moja tulipanowa miłość jest zupełnie zrozumiała i uzasadniona :) Poza tym uważam, że są jednymi z nielicznych i cudownymi modelami do fotografowania. Są niebywale fotogeniczne i często mam wrażenie, że do pięknych zdjęć pozują wybitnie, wyjątkowo i z wielkim talentem :)

Ale tak jak napisałam wyżej, mogę się już pochwalić własnymi tulipanami, których spora część właśnie zaczyna szaleć na rabatkach :) Nawet nie wiecie, jak ja się cieszę, kiedy widzę, jak spomiędzy tych zielonych tulipanowych liści zaczynają się wychylać te słodkie główki w różnorodnych kolorach :) Jestem z lekka tulipanowo trzepnięta, ale nie przeszkadza mi to wcale :) Co więcej, uważam moje trzepnięcie za całkiem sympatyczne :) No bo jak można nie doznawać trzepotu serca na taki widok?

A tutaj będzie się działo coś wyjątkowego :) Chyba będą wieloraczki, bo w otoczce zielonych liści, widocznych jest kilka główek tulipanowych kwiatów, które stulone w uścisku, wyraźnie czekają na cieplejsze dni :)

Za to, jak widać na poniższej fotce, rosną mi ponownie ubiegłoroczne tulipany, które nazwałam potworkami. Ich wygląd w fazie wzrostu napawa lekkim przerażeniem, bo pofałdowane na ostro brzegi krwistych płatków, kojarzą się niezaprzeczalnie z tulipanowymi zębiskami i robią wrażenie, jakby za chwilę miały zacząć gryźć, bez namysłu, przypadkowo i kogo popadnie :)

Te narcyzy, to też moja ulubiona wiosenna dekoracja.

Podoba mi się to połączenie fioletu z bielą :) Moja artystyczna dusza odzywa się także w trakcie tworzenia rabatkowych kompozycji :) Udaje mi się je stworzyć jedynie wtedy, kiedy wsadzone do ziemi cebule okazują się w finale takim gatunkiem kolorystycznym, jaki przedstawiony był w opisie w czasie zakupu :)

I zobaczcie sami... Wielkimi krokami zbliża się kwitnienie bzu, a właściwie lilaka :)

No i fiołeczki... Jak można nie zachwycać się tymi drobniutkimi pięknościami? A w dodatku jeszcze takimi, które pokryte są uroczymi piegami? 

Szafirki powoli przekwitają, choć mam wrażenie, że te białe kwitną dłużej. Wystarczy spojrzeć na tego białaska z drugiego zdjęcia... Widać, że jest w pełni swej urody i zachwycającego piękna. Dumnie wyprostowany prezentuje swoje wdzięki, jakby mówił: 

- Patrzcie i podziwiajcie, widzieliście kiedyś coś piękniejszego? :)

Ostatnie zdjęcie w tym poście jest dla ludzi o mocnych nerwach :) Wiem, wiem, to tylko malutki pajączek. Takie argumenty słyszę często w domu, poza domem i we wszystkich miejscach, w których taki widok zatrzymuje mi krew w żyłach i unieruchamia mnie na długą chwilę. No ale trudno, nic na to nie poradzę, moja arachnofobia jest w takim stadium rozwoju, że nawet widok samej pajęczyny budzi we mnie grozę, bo przecież wiem, że gdzieś tam na pewno i to przecież całkiem niedaleko, może znajdować się jej założyciel i mieszkaniec. Wiem, że jestem odbierana jak dziwoląg... Wiem, że bywam nierozumiana. Ale naprawdę... kto tak ma, ten wie o co chodzi :) Posiadanie ogrodu i praca w nim, jest dla tej mojej fobii wielkim testem, wyzwaniem i często codzienną próbą walki z pająkowym lękiem, więc i tak uważam, że jestem dzielna, skoro nie biorę nóg za pas i nie uciekam na drugi koniec wsi na sam widok tych stworzeń. Pracuję, grzebiąc w ziemi i niejednokrotnie zdarzyło się, że wielki włochaty potwór przeleciał mi po dłoni w czasie takich prac. Więc uważam, że jestem pająkowym bohaterem, gdyż w takich momentach nie umieram z przerażenia, ani nawet nie mdleję, tylko pracuję dalej :) Nawet, jak się okazuje, potrafię cyknąć im fotkę i to używając zbliżenia, więc jestem z siebie dumna i niech mi tam ktoś mówi co sobie chce, ja swoje wiem i już 😁 Pająki są be :)

Uściski dla wiernych "czytaczy", do następnego 💞