114. Lipcowe rozważania

Żar leje się z nieba, więc trochę ciężko zebrać myśli. Choć tak naprawdę przecież w domku jest klima, toteż siedzi się całkiem spokojnie, ale jak patrzę na wibrujące od gorąca powietrze na zewnątrz, to samej robi mi się słabo. Mój tarasowy, biały niecierpek, też jest jakimś tam wskaźnikiem temperatury. Normalnie świecące słońce mu nie przeszkadza, ale zauważyłam, że nasze słońce nie świeci już normalnie. Mam wrażenie, że czasy kiedy słońce po prostu ogrzewało powietrze minęły bezpowrotnie, że teraz słońce nie ogrzewa, a parzy. A wracając do niecierpka, tak to właśnie wygląda... Kiedy słońce wyraźnie przesadza, niecierpek po prostu mdleje. A uwierzcie, jest raczej odporny na wysokie temperatury. W sobotę na moim termometrze temperatura doszła do 36 stopni :( I niestety myślę, że tak już będzie coraz częściej...

A moim ukochanym jeżówkom to nie przeszkadza, nic a nic :)

No dobrze, to jak już troszkę ponarzekałam, to teraz się elegancko przywitam. Dzień dobry wszystkim moim "czytaczom", witam Was serdecznie i przesyłam lekki uśmiech. Fotka z bardziej roześmianą gębusią będzie na końcu, bo nie mogłam się zdecydować, którą wstawić, to zgodnie ze swoim zwyczajem, wstawię obydwie :)

Ustawiłam się tak przy swojej juce, która również w tym roku wystrzeliła do nieba i przerosła mnie i to sporo. Nie jestem jakimś wielkoludem, mam około 163 cm wzrostu, więc nietrudno zobaczyć, że juka i tym razem strzelistości sobie nie żałowała :) Nie jest to w moim ogrodzie typowa wysokość tych roślin... Reszta rośnie normalnie, a tutaj w tym jednym kąciku, juki rokrocznie szaleją. Nie wiem, jaki dopalacz im w tym pomaga, ale ewidentnie coś biorą :) Nie pytajcie mnie, co... bo nie wiem, ale co prawda ich nie pytałam :) Może warto podpytać? :)

Ok, to skoro jesteśmy już przy jeżówkach, to kontynuujmy ten temat. Ci, którzy pamiętają moje wpisy z zeszłego lata wiedzą, że jeżówki to mój ogrodowy must have :) I będę Was nimi zanudzać aż do upadłego, bo kocham je miłością zupełnie bezkrytyczną. Ubolewam wprawdzie, bo chyba dwie odmiany nie wyszły mi po zimie w ogóle, to znaczy zniknęły na amen, to jednak mój ból koją pozostałe, które nie dość, że wyszły, to jeszcze podwoiły swoje rozmiary :)

Zaczynając od mojej ogrodowej dumy, najpiękniejszej truskawkowej królewny, Strawberry and Cream...

Wiem, że już ją pokazywałam... Ale trudno mi się oprzeć, żeby jej nie pokazać w pozostałych ujęciach :) Tym bardziej, że tak pięknie wygląda w połączeniu z czerwonymi różami :)

Nie obiecuję, że jeszcze w tym roku jej nie pokażę, ale tymczasem pooglądajmy może trochę pomarańczowych odcieni tej cudownej rośliny?

I taka:

A także jeszcze taka:

Różowe też są ładne :)

I nawet takie białe "zwyklaczki" :)

Podobne do jeżówek są rudbekie. Choć są wśród nich też takie odmiany, które bylinami nie są i kwitną jako roślinki jednoroczne... Na szczęście ta odmiana mojej pięknej rudbekii, co roku odradza się w takiej samej, cudownej okazałości :)

Nie sposób też nie wspomnieć, że właśnie w tym samym czasie podziwiamy w ogrodach liliowce. Szkoda tylko, że ich kwiaty kwitną tak krótko. Mimo, że cały liliowcowy "krzaczek" potrafi być obsypany tymi kolorowymi, kwiatowymi cudami, to pojedyncze kwiaty przekwitają bardzo szybko, czasem nawet po jednym dniu... Ale i tak warto je mieć i móc podziwiać :)

Nawet takiego wdzięcznego, delikatnego, liliowcowego "pajączka" :)

A skoro były różowe jeżówki, to jeszcze kilka innych kwiatowych, różowych dekoracji. Od stonowanego i delikatnego różu, aż do mocnej fuksji... 

I oczywiście odrobina ostrej czerwieni, którą tak ciężko wyraźnie sfotografować :)

To teraz kilka kwiatowych portretów... skoro za chwilę przekwitną, to warto je uwiecznić :)

Kwiat sorbarii:

Słoneczniczek szorstki variegata w towarzystwie firletki kwiecistej:

Zwiewna tojeść orszelinowa:

Przepiękne, żółte kwiaty wiesiołka missouryjskiego:

I jakaś resztka trytomy... Żegnaj trytomo do przyszłego lata :)

W tym roku chyba zmieniłam zdanie. Odnośnie czego? Zawsze do tej pory wydawało mi się, że ogród najpiękniejszy bywa w maju. Kwitną wtedy tulipany, których zawsze mam sporo, żółcą i bielą się narcyzy, kolorami czarują jeszcze hiacynty i szafirki. Ale od około dwóch lat moje zdanie ulega stopniowej modyfikacji. Bo to właśnie chyba lipiec jest jeszcze bardziej barwny i kolorowy. Kwitnie tak wiele roślin, że aż trudno zliczyć wszystkie, a jeszcze na dodatek zaczynają także kwitnąć niektóre wczesne hortensje i ich kwiaty dopełniają swym urokiem ten malowniczy krajobraz. Zobaczcie sami, ile kolorów jest na tych rabatach :)

Na powyższym zdjęciu widać, że moja róża na pniu trochę odchorowała przesadzenie i przeprowadzkę na sąsiednią rabatę (na samym dole fotki widać jej pożółkłe i lekko uschnięte liście). Ale spieszę donieść, że już jest z nią dobrze. Doszła do siebie i mam cichą nadzieję, że może jeszcze zakwitnie w tym roku ponownie? :)

Trochę przeraża mnie szybko upływający czas. Wiem, że zawsze czekam na maj, bo to dla mnie najpiękniejszy miesiąc. Ale uświadamiam sobie, że tak naprawdę dopiero niedawno był styczeń i byłam w sanatorium, potem nie wiem kiedy, ale prawie za chwilę była już wiosna, nadszedł ten mój maj, który minął nie wiem kiedy, a teraz jest już druga połowa lipca... Za niedługi czas nadejdzie wrzesień, a wraz z nim jesienne dni i... tyle :) Kiedy to wszystko minęło???

Dlatego staram się cieszyć i żyć tu i teraz :) I nawet mi to wychodzi, staram się nie rozpamiętywać, nie rozkminiać i nie analizować niepotrzebnych tematów. Życie i tak toczy się dalej, czy tego chcemy, czy nie. Czekanie na lepsze czasy, to zawsze złudna nadzieja, bo nieraz ciężko jest zauważyć, że te lepsze czasy właśnie dla nas trwają. Zresztą, co to jest lepszy czas? Czy nie jest lepszym czasem to, że żyjemy, oddychamy, mamy wokół siebie swoich najbliższych, a za oknem świeci słońce? 

Zawsze przerażało mnie i odstręczało odkładanie czegoś na tzw. specjalne okazje. Lepsze ubranie, eleganckie buty? Z dzieciństwa pamiętam nakazy, kiedy to musiałam zrezygnować z czegoś ładnego pozostawiając to na wyjście np. do kościoła, czy do teatru :) Miałam trzymać je w szafie, czekając na coś specjalnego. Teraz dla mnie czymś specjalnym jest fakt, że w ogóle te ciuchy, czy te buty mam i w swoim dorosłym życiu sprawiam sobie nimi przyjemność na co dzień :)

Poza tym nie zamartwiam się sprawami, na które nie mam wpływu i które nie dotyczą ani mnie ani moich najbliższych. 

Czy to egoistyczne? Nie wiem, nie zastanawiam się... I szczerze mówiąc, niewiele mnie to interesuje. Ani nie mam zamiaru uszczęśliwiać innych przytakując im i powielając ich poglądy, ani nie czuję się gorsza przez to, że żyję sobie w swoim świecie, który na przekór wszystkiemu jest światem dobrym i pozytywnym. Bo taki właśnie świat postrzegam i takim się otaczam. Z tego czerpię swoje szczęście i swoją radość...

Ech, na filozofowanie mnie wzięło :)

No dobra, żeby zbytnio nie odbiegać od ogrodowych tematów, które przecież są myślą przewodnią tego bloga, pokażę jeszcze na koniec kilka rabatowych fotek, aby tematycznie wrócić na właściwe tory :)

Zobaczcie... jest pięknie, a w nadchodzącym sierpniu będzie jeszcze lepiej... zakwitną hortensje, hibiskusy i jeszcze inna kolorowa drobnica. Będziemy się cieszyć kolejnymi barwami, przynajmniej ja będę się cieszyć :)

Proszę bardzo:

Kiedy patrzę na te wszystkie widoki, naprawdę nie jest trudno być szczęśliwym, uśmiechać się, a nawet śmiać z niczego :)

Co też czynię, uśmiechając się do Was szeroko z poniższego zdjęcia i żegnając się z Wami do następnego razu :) 

Paaa...

💚💚💚