153. Zmrożony ogród

Nawet nie macie świadomości, ile czasu zabierałam się za napisanie tego posta.

Nie lubię jęczeć, dlatego ten post powstawał tak długo. Generalnie jestem zdecydowanie pozytywną osobą (tzn. myślę pozytywnie) i ten mój sflaczały nastrój w ogóle mi nie pasował i źle się z nim czułam. Ale nie umiałam inaczej, co spojrzałam za okno, wszystko do mnie wracało :(

To był dla mnie szalenie trudny czas, nie miałam nawet wyobrażenia, że mogę to tak ciężko przechodzić. Wcześniej czytałam o takich przypadkach na jakichś tam ogrodniczych grupach, ale nigdy bym nie przypuszczała, że jak dotknie to mnie osobiście, to będzie to dla mnie taki wielki smutek...

To była jedna noc... wystarczyła jedna noc. Temperatura spadła do minus 6 :(

To co zobaczyłam rano po wyjściu z łóżka, zgięło by emocjonalnie nawet największego ogrodowego twardziela. 

Ale zanim... pokażę może coś dobrego, coś pozytywnego i fajnego, nie będę smęcić na dzień dobry :)

Niektóre moje domowe kwiatki postanowiły mnie pocieszyć, pokazały swoje piękno, więc może zacznę od nich :)

Dlatego, kiedy obraz za oknem przytłaczał mnie za bardzo, zerkałam na domowe parapety :) Nawet grudnik, co widać na pierwszym zdjęciu, zakwitł sobie w kwietniu, oszalał chyba chłopina, może też z ogrodowej rozpaczy...

Poza tym, zanim nastała ta feralna noc, miałam już porobione niektóre fotki, więc wstawię je tu... niech sobie będą dla potomnych :)

Najpierw może te, którym mróz nic nie zrobił? Są tu też takie, które mrozu po prostu się nie boją :)

Orlik i kuklik...

Tawuła van Houtte'a była już prawie w pełni kwitnienia. Mróz tylko trochę przybrązowił jej białe kwiaty....

Nie ucierpiał też dereń biały Elegantissima. Pozostał nienaruszony...

Tak jak kokoryczka wonna. Jej białe dzwoneczki nie zareagowały na minusową temperaturę...

Natomiast tak wyglądały azalie tuż przed samym kwitnieniem. Nie muszę chyba dodawać, że żadnego kwitnienia nie było...

Udało mi się jeszcze uchwycić nowe przyrosty pierisa i zielone listki hosty. Fotki zrobiłam, bo zachwyciły mnie te wiosenne, świeże zieloności :) 

Obecny wygląd pierisa jest w filmiku, a hosta wygląda aktualnie jak zleżały, nieświeży ogórek :(

Glicynia też miała mieć w tym roku dosyć obfite kwitnienie, zdjęcie zrobiłam chyba poprzedniego dnia przed mrozem... 

I złotokap zaczynał właśnie zwój coroczny, żółty pokaz. Tak bardzo czekałam na to jego spektakularne kwitnienie :(

Również poprzedniego dnia udało mi się jeszcze pstryknąć piękne, rozwinięte, białe kule kaliny Eskimo. Aktualnie są skulone i sczerniałe. 

Te wspomniane wyżej fotki zrobiłam zupełnie nieświadoma, że te widoki są ostatnimi, jakie widzę... 

Przynajmniej w tym roku, bo co będzie dalej tego nie wie nikt...

Takiego zjawiska, o którym piszę w tym poście, nie znają najstarsi ogrodnicy. Bo nie był to zwykły przymrozek, który zdarza się nawet w maju, w czasie tzw. zimnych ogrodników czyli tuż przed zimną Zośką. To co się wydarzyło, to był normalny, podręcznikowy mróz... Poza tym, rośliny były już na tak daleko posuniętym etapie wegetacji, że przygotowanie ich na jakikolwiek mróz, było po prostu niemożliwe. Wiele razy pisałam o tym, że wiosna przyspieszyła o miesiąc. W kwietniu kwitły lilaki, które normalnie kwitną zawsze w maju. Glicynia i złotokap także zakwitły bardzo wcześnie. Drzewa i krzewy pokryły się świeżymi listkami, mimo że normalnie o tej porze roku liści na nich jeszcze nie ma. Stąd te szkody i zniszczenia. Stąd reakcja roślin na tak niską temperaturę. 

Szkody są ogromne... To, o czym piszę w tym poście, także zdjęcia, które umieszczam, to tylko ułamek wszystkich zniszczeń. Nie umiałabym chyba nawet wymienić wszysztkich roślin, które w jakiś sposób ucierpiały. Oczywiście, że jedne mniej, a drugie bardziej, ale prawie każda w jakiś sposób odczuła to, co się stało :(

Katalpa, tulipanowiec, trzy magnolie, kielichowiec, perukowiec, winobluszcz, żylistek, winorośl japońska, milin, złotokap, glicynia, kalina, pieris, azalie, dwa kloniki, hortensja, hosty, trzy ketmie syryjskie, tamaryszek, modrzew japoński, winnik zmienny. Przemarzły nawet trawy ozdobne...

Zrobiłam kilka zestawień zdjęć, żeby można było zobaczyć, co normalnie byłoby widać, czy teraz, czy później, gdyby nie mróz, a co obecnie pozostało (górne fotki są z poprzednich lat)...

Kielichowiec i tulipanowiec...

Żylistek i winorośl japońska...

Klonik i glicynia...

Winobluszcz i milin...

Wiem, że dla osób, które nie są posiadaczami ogrodu albo nie są emocjonalnie związane z roślinami, moje jęczenie może być niezrozumiałe, a nawet grubo przesadzone.

Ale dla mnie to naprawdę był psychiczny wstrząs. Tym bardziej, że cały czas miałam niekontrolowany podgląd na ten widok... co spojrzałam za okno to widziałam, jak nie glicynię, to modrzew... jak nie klonik, to magnolię :( 

Staram się myśleć pozytywnie, tak po prostu, jak na co dzień.

Ale nie jest łatwo, mój ogród wygląda w tej chwili trochę tak jak roślinne cmentarzysko...

Wciąż ten widok jest dla mnie wstrząsem, wciąż nie mogę się pogodzić z tymi widokami.

Tym bardziej, że nic nie mogłam na to poradzić... nawet okrycie niektórych mniejszych roślin niewiele pomogło. Za to okrycie większości nie było po prostu możliwe, głównie z uwagi na ich rozmiary. Tak jak można okryć na przykład azalię, tak nie da się okryć katalpy, czy tulipanowca, bo są to wielkie drzewa...

No cóż, w tym roku mojego ładnego ogrodu już nie będzie. Nie będzie świeżej zieleni i kolorów. Chciałabym tylko, żeby te rośliny przeżyły w ogóle i w przyszłym roku na wiosnę dały radę pokazać swoje piękno. Nikt nie wie, czy tak będzie. Nikt nie ma doświadczenia z taką właśnie sytuacją, jaka zdarzyła się w tym roku. 

Należy tylko mieć nadzieję, że tak właśnie się stanie...

Mam świadomość, że film jest smutny... mam świadomość, że pokazuje zniszczenie, ale tak jak powtarzałam już wcześniej, żadne zdjęcia nie oddają rzeczywistości tak, jak nagrany film. Dlatego zobaczcie, jakie widoki zastałam tamtego ranka. To i tak tylko wyrywkowo nagrane fragmenty ogrodu... gdybym chciała nagrać wszystkie rośliny, film trwałby o wiele dłużej...

W kolejności widać: winorośl japońską, żylistek, pieris, winnik zmienny, ketmię syryjską, glicynię, klonik, hortensję, złotokap, modrzew japoński, magnolię i winobluszcz.

Pocieszeniem dla zasmuconego ogrodnika są wizyty zaprzyjaźnionych gości, którzy i tak chwalą, zachwycają się i prawią ogrodowe komplementy. Szczególnie w takich sytuacjach, takie słowa są balsamem na moją ogrodową duszę :)

Może to i dobrze, że wtedy, kiedy ja zauważam ogrodowe cmentarzysko, moi goście wciąż widzą piękny ogród i nie omieszkają mi o tym mówić. 

To działa jak lekarstwo :) 

Dlatego dziękuję moim wspaniałym przyjaciołom za wizytę i wszystkie słowa pocieszenia. To dzięki Wam się uśmiechałam. Jesteście lekiem na pogodowe zło :)

Buziaki, Kasiu 💗💋

Mam tylko nadzieję, że to jeden z niewielu tak smutnych wpisów na moim blogu i że następny taki nie pojawi się wcale, albo przynajmniej nie tak szybko.

Pozdrowienia serdeczne przesyłam dla wszystkim oglądaczy i czytaczy 😍