157. To naprawdę już czerwiec?

Przecież nie zacznę kolejnego postu od narzekania na upływający tak szybko czas, prawda? No nie zacznę, bo stwierdzilibyście, że jestem nudna i monotematyczna. Ale tylko wspomnę, że jestem przerażona. 

Dlaczego mój najukochańszy miesiąc maj minął tak szybko???

Czerwiec też lubię, ale to już lato... mamy koniec wiosny niestety, lato już czeka, żeby zalać nas falą upałów, palącego słońca, spalonej trawy, schnących roślinek i niebezpiecznych burz. Ci czytacze, którzy znają mnie już dłużej wiedzą, że burza jest dla mnie przerażającym zjawiskiem. Może sprecyzuję, nie sama burza jako taka, bo na przykład błyskawice i iluminacje na niebie potrafią być fascynujące, ale przerażają mnie zjawiska jej towarzyszące, a właściwie to jedno, w postaci silnego wiatru. Kiedyś, sto lat temu, jak mieszkałam w PRL-owskim bloku, ani burza, ani żaden wicher nie ruszały mnie kompletnie. Odkąd mieszkam tu, gdzie teraz mieszkam, czyli na wsi, na otwartej przestrzeni, z kilkoma tylko sąsiadującymi domami wokół, ekstremalne wiatry towarzyszące z reguły burzy, a właściwie nawet trąby powietrzne, które w ostatnich latach zdarzają się w naszym kraju coraz częściej, są dla mnie prawdziwym przestrachem. Żeby nie powiedzieć, że jest to moja trauma i panika, choć przecież staram się przestrzegać tak mądrej maksymy, żeby nie martwić się tym, na co nie mam wpływu :)

Dobra... marudzenie stop!!! Może zamiast tego, coś pięknego? Na przykład pierwsza, nieśmiała jeżóweczka :)

Więc kontynuując, na burze i wiatry nie mam wpływu. Mam za to wspaniałą stronę z mapą meteo i radarami, która na bieżąco pokazuje mi, co też na tym moim niebie się dzieje, kiedy tylko jakieś zachmurzenie dopada moją okolicę. Od razu u mnie laptop idzie w ruch, no bo na nim wszystko lepiej widać i śledzę te burzowe chmurzyska, na ile zawisną nad moją głową oraz wypatruję, czego też mogę się po nich spodziewać. Wiem, mam schizę na tym punkcie, ale nic nie poradzę na to, że mam jakiś wariacki stres przed takimi zjawiskami. Kilka razy, zwłaszcza na początku jak zamieszkaliśmy, było już tak, że w czasie takich burzowych wichur, wszystko w domu aż drżało, trzeszczało i wyło od wichury. Raz nawet było tak, że w trzy osoby trzymaliśmy od środka okno tarasowe, bo mieliśmy wrażenie, że wiatr nam je wciśnie do środka, tak mocno wiało. A deszcz tak zacinał, że nie wytrzymywała uszczelka pod drzwiami i woda lała się na panele w salonie. To była po prostu letnia, sierpniowa burza. Brr... koszmarne wspomnienie :(

Tymczasem pokażę Wam kilka nowych fotek z ogrodowymi roślinkami w roli głównej. Hosty, po kwietniowym mrozie, zregenerowały się całkiem, tak samo jak pieris :)

Nowe listki, już piękne i zdrowe, wypuścił też klonik japoński, a kielichowiec miał wprawdzie tylko dwa kwiaty, bo reszta w kwietniu zmarzła, ale dobre i to... należy się cieszyć każdą zieleninką :)

 

A co nowego pojawiło się w czerwcu na rabatach? Trochę tego jest :)

Za chwilę swoje kwiaty rozwinie sorbaria, czyli tawlina jarzębolistna. 

Kwitnie już także gilenia...

Kwitną żurawki, a penstemon dekoruje rabatę swoimi ciemnymi liśćmi i delikatnymi, fioletowymi kwiatami.

Na krzewie jaśminowca pojawiły się pierwsze kwiaty... a pachną obłędnie!!!

Koło huśtawki pojawiła się żółta tojeść kropkowana, za to krzew róży chwali się już swoimi pierwszymi, karminowymi kwiatami :)

Pojawił się też bardzo dekoracyjny różowy bodziszek, a za chwilę rozwiną się kwiaty pęcherznicy kalinolistnej diabolo Red Baron...

Gdzieś tam nad samą ziemią, pomiędzy innymi roślinkami zaplątał się jeszcze jakiś pojedynczy kwiat orlika :) natomiast cieszy mnie ogromnie pozimowy i powiosenny wygląd wilczomlecza Tasmanian Tiger. Wygląda całkiem dobrze :)

No i właśnie nadchodzi długo wyczekiwany czas kwitnienia mojej szałwii muszkatołowej. Rokrocznie daje niesamowity popis piękności swoich kwiatów.

Mimo, że to dopiero początek, już jestem nią zachwycona :)

Mam też szałwię muszkatołową, ale z białym kolorem kwiatów. 

Mimo, że też jest piękna, nie wygląda już tak spektakularnie jak ta różowa...

Na tarasie niepodzielnie króluje Jadźka. 

W tym roku spędza czas w towarzystwie białych surfinii :)

Tarasową drabinkę zdobią niektóre kwiaty domowe, wystawione na świeże powietrze. 

Zostaną tam aż do jesieni :)

Oczywiście inne jednoroczne piękności także stanowią miłe dla oka dekoracje. 

Wypełniają zarówno tarasowe donice, jak i brązową skrzynkę na kwiaty ustawioną w ogrodzie pomiędzy rabatami, a zrobioną onegdaj przez mojego męża :)

Kończąc pokaz kwiatowych piękności, mam małą makową niespodziankę dla JoAnki z bloga tutaj blog JoAnki. To dla Ciebie, JoAnko ten bukiet, bo wiem, że uwielbiasz te kwiaty. Taką makową kompozycję wypatrzyłam w samym centrum pobliskiego miasteczka, do którego zdarza mi się dosyć często jeździć. 

Rosły sobie pod murem, ot tak po prostu :)

A już zupełnie na sam koniec dzisiejszego wpisu, chciałam się pochwalić prezentem, który trafił w moje ręce z okazji Dnia Matki :) Taka tarasowa fontanna... przepiękna, klimatyczna, z nastrojowym światłem i kojącym szumem wody...

Prawda, że urocza? :)

No i jeszcze filmik, bo dopiero on tak naprawdę oddaje urok tego cudnego prezentu.

Na dzisiaj to tyle, kochani. W najbliższych dniach będzie mnie mniej. 

Jutro muszę się szykować i pakować, bo cały weekend zamierzam spędzić razem z poznańskimi koziołkami. Nie omieszkam także pospacerować po poznańskim Ogrodzie Botanicznym oraz ze szczególną, radosną uwagą obejrzeć, jakże sławną, Poznańską Palmiarnię :)

Postaram się coś fotograficznie zrelacjonować, ale to po powrocie oczywiście :)

Trzymajcie się cieplutko 💚