71. Jak uszczęśliwić ogrodoholika?

Jest kilka sposobów na uszczęśliwienie ogrodoholika. Można go wpuścić na dowolny czas do szkółki ogrodniczej lub ogrodniczego sklepu. Można obłożyć go zielskiem i dać mu w spokoju spędzić z tym zielskiem sporo czasu. 

Można też zrobić tak, jak zrobiłam ja. Bo miniona niedziela była dla mnie zupełnie wyjątkowa. Kiedyś spotkania roślinoholików były dla mnie czymś ulubionym i w miarę częstym, niestety znane wszystkim, wprowadzone dla ogółu społeczeństwa ograniczenia, przerwały ten miły i systematyczny proceder. Obecnie zostałam zaproszona na takie ogrodoholikowe spotkanie osób z mojej okolicy i właśnie w minioną niedzielę miałam przyjemność w nim uczestniczyć. Cudownie było przypomnieć sobie, jak to fajnie jest spotkać się z ludźmi, którzy mają tę samą pasję, śmieją się z tych samych ogrodowo-roślinkowych rzeczy, nie nudzi ich oglądanie jednego zielonego liścia przez 10 minut bez przerwy i rozumieją, co to jest epifit czy wciornastek 😁

To są wspaniałe chwile i ogromnie się cieszę, że taka tradycja urodziła się znowu gdzieś w moim pobliżu i będę z pewnością miała okazję uczestniczyć w takich kolejnych przyjemnościach. Tym bardziej, że naoglądałam się różnych ogrodowych cudów i to właśnie takich, których ja w swoim ogrodzie nie mam. Na przykład olbrzymich kwiatów brugmansji, które niczym anielskie trąby zdobią przydomowy taras właścicielki ogrodu, który odwiedzałam. Zobaczcie zresztą sami...

Wciąż jestem pod wrażeniem tego spotkania i mimo, że minęło już od niego kilka dni, często lubię wspominać te sympatyczne chwile :)

A co piszczy w moim wrześniowym ogrodzie?

Chciałabym jakoś zgrupować kolejne fotki albo przynajmniej pokazać je Wam według jakichś kryteriów, ale to chyba niemożliwe. A to dlatego, że te swoje zdjęcia robię zupełnie na zasadzie przypadku. Po prostu latam po ogrodzie z telefonem i pstrykam bez opamiętania, co tylko wpadnie mi w oko. A ponieważ z reguły wpada mi w oko prawie wszystko, to potem wychodzi z tego taki właśnie chaos. 

No dobra, jakoś spróbuję. Może na początek jeżówki... Wciąż jeszcze kwitną, a jedna z nich (ta najpiękniejsza, moim zdaniem) wypuściła niedawno zupełnie niejesienny pączek kwiatowy, który po rozwinięciu okazał się istnym arcydziełem... Pomarańczowym, jak zachodzące słońce kwiatem, zresztą przecudnej urody :)

Inne jeżówki też jeszcze jakoś dają radę, choć u większości zdecydowanie widać, że ciągną już resztkami sił i że Pani Jesień za chwilę pozbawi je ich letniego uroku :)

To może teraz cynie :) Uwielbiam je uwieczniać na każdym etapie ich rozwoju... Od maleńkiego pączuszka, po w pełni rozwinięty kwiat, ze wszystkimi jego szczegółami ukrywającymi się w środku rozwiniętego pąka :)

To może tym razem trochę fioletu :) Teraz właśnie nadszedł ten czas, kiedy fioletowymi kulkami kwitnie pięknotka, nazywana również kalikarpą... Dzięki tym swoim wyjątkowym w kształcie i kolorze kuleczkom, jest przeurocza. To wyjątkowo dekoracyjna roślina :)

A jeśli już jesteśmy przy fioletach, to muszę też pokazać kwiat werbeny patagońskiej. Mimo, że jest rośliną jednoroczną, rozsiewa się tak intensywnie, że późnym latem i jesienią na rabatach dominuje fioletowy kolor, właśnie dzięki niej. Wyniosły kwiat, umiejscowiony na sztywnej wysokiej łodydze, aktualnie króluje wśród jednorocznych roślinek. Jest śliczny :)

Tu w towarzystwie kwiatu nagietka :)

Na niebiesko kwitnie też teraz barbula. W złym miejscu ją posadziłam, bo trochę jest stłamszona przez świerki, ale za to jej niebieskie kwiaty pięknie wyglądają na tle zielonych, świerkowych gałęzi :)

Ślaz maurytański jakoś późno zakwitł w tym roku. Rozsiewa się sam i zawsze jest to dla mnie niespodzianką, w którym miejscu wykiełkuje :)

A co tam jeszcze słychać u nieśmiertelnych hortensji? Tu przedziwny twór jakiś się narodził, na czubku wyrosło coś jakby zwiastun nowego kwiatu? A może hortensja zaopatruje się w nowe odzienie i z tego będzie biała, jesienna czapeczka? :)

A tu też, jakby całkiem miało nie być jesieni :) Ani myśli się wybarwić w jesiennych kolorach, buntownik jakiś hortensjowy :) 

Ten tawułowy gagatek też zachowuje się, jakby trwała wiosna, a zza zakrętu dopiero zaglądało lato :)

I wiadomość z ostatniej chwili :) 

Jednak doszłam do wniosku, że za mało unicestwiłam trawnika i dzisiaj, korzystając z pięknej pogody i dopóki jeszcze nie zrobiłam docelowego obrzeża, poszerzyłam swoje nowe, dopiero co wykonane miejsce na rabatki 😁😁😁

Kostka do obrzeża już naszykowana, a ja jestem zwarta i gotowa, żeby działać dalej :) I co? Mam obiecać, że zanim nie położę kostki, nic więcej już z trawnika nie uharatam??? Nic z tego... niczego nie obiecam ha ha ha 😉

Wiem - szalona jestem. Na drugie mam Irena, a powinnam mieć Szalona 😂

Tymczasem...