72. Ostatnie wrześniowe podrygi

Nie wiem, czy zacząć od nowinek czy od portretów kwiatowych, bo i jednym i drugim na ten moment dysponuję :) Właściwie, to żeby nie skłamać i być w zgodzie z prawdą, portretami kwiatowymi dysponuję zawsze :) Nic na to nie poradzę, że jak tylko wyskoczę do ogrodu, to i tak za chwilę wracam po telefon, bo zawsze wpadnie mi w oko coś godnego uwagi i uwiecznienia :) 

Ok, dość gadania, czas na podjęcie decyzji. Więc może najpierw trochę portretów, bo tego jednak mam najwięcej :) 

Na pierwszy ogień idzie szarłat wyniosły lub jak kto woli amaranthus. Rozpanoszył się teraz na rabatach i kwitnie spektakularnie, zwracając uwagę swoim intensywnym bordowym lub właśnie raczej amarantowym kolorem :) 

Te jego liście są niesamowite, mają tak intensywny, ciemny kolor, że aż trudno uwierzyć :)

Oczywiście, po całym ogrodzie porozsiewały się aksamitki :) Nie usuwam nigdy tych siewek, bo bardzo lubię te roślinki, są super dekoracją właśnie jesiennych rabatek. Poza tym rosną bezobsługowo i są odporne dosłownie na wszystko. Usuwam tylko takie, które rozsieją się na trawniku (bo i tam się zdarzają) oraz gdzieś na ścieżkach pomiędzy kamieniami :) Akurat te ze zdjęć rozsiały się same z zeszłorocznych roślin...

Następne w kolejce do przedstawienia czekają dziwaczki. W tym roku posiałam je dosyć późno, bo chyba pod koniec maja, ale zdążyły wytworzyć kwiaty, więc będą też nasiona :) Rosną z nich takie urocze krzaczki z kwiatkami, które otwierają się w pochmurne dni i wieczorem, a do słońca zamykają swoje płatki, tak jakby chciały ochronić swoje wnętrze przed jego promieniami...

 

Odętka variegata o różowych kwiatach rośnie u mnie w towarzystwie rdestu pokrewnego. Stanowią bardzo zgrany i bardzo atrakcyjny duet :)

Ok, to może teraz trochę z innej beczki :) Co się działo u Iwonki w minionym czasie?

Otóż w minionym czasie Iwonka wraz ze swoim ślubnym wybrała się na pływanko, takie po rzece statkiem, znaczy się. Żeby ktoś sobie nie pomyślał, że poszłam popływać we wrześniu na przykład w jeziorze czy stawie :)

Właśnie, grzecznie sobie pływaliśmy po rzece zupełnie sympatycznym stateczkiem, było całkiem przyjemnie bo wybraliśmy sobie dzień, w którym pogoda dopisywała, mianowicie świeciło słoneczko i nawet nie było silnego wiatru, toteż wycieczka była ze wszech miar interesująca :)

Krótka fotorelacja, bo wprawdzie zdjęć narobiliśmy setki, ale jest to raczej blog o ogrodzie, a nie o wycieczkowych perypetiach, więc ograniczę się tylko do kilku ujęć :)

Widoki były piękne i to fakt, że miasto, które zna się prawie na wylot, wygląda całkiem inaczej z perspektywy rzeki i jakby "od tyłu" :)

Iwonkowy portrecik też musiał być... na pamiątkę :)

No i oczywiście fotki z późniejszego spacerku po naszym rodzinnym mieście :)

No to teraz jeszcze kilka portretowych, ogrodowych cudaków :)

Nagietek i stokrotka afrykańska...

Marcinek i chryzantema zimująca :)

Biedronkowa różyczka na pniu, która tak naprawdę szaleje dopiero teraz, jesienią :)

I moja ogrodowa słabość, mam nadzieję, że będzie duma, bo to jeszcze maleństwo :) Wilczomlecz Tasmanian Tiger, to już drugie podejście do tego gagatka w moim ogrodzie. Na pierwszym zdjęciu okaz, który już miałam. Pięknie urósł, nawet cudownie zakwitł, jak widać... Niestety, którejś zimy nie zauważyłam, że jego zimowe okrycie ma dziurę i... zmarzł 😕 No cóż, nie udało mi się uratować tamtego, ale jego miejsce zajął nowy egzemplarz, tyle że jest jeszcze malutki, ale mam nadzieję, że szybko urośnie. Na drugiej fotce widać, jak maluszek wygląda aktualnie :)

To chyba tyle na dzisiaj, chcę jeszcze tylko wrzucić nagromadzone zdjęcia moich hortensji, bo w tym roku są tak piękne, że nie mogę się oprzeć, żeby ich nie fotografować :) Są cudne, dostojne, wielobarwne, majestatyczne i wytworne. A ich różnobarwność jest magiczna, baśniowa i niezwykła. Toteż, kto lubi, bardzo proszę - mała uczta dla oczu :)

I jeszcze na koniec ostatnia informacja :) Zaopatrzenie na nowe rabatki jest już zrobione, do tego co na poniższej fotce dokupiłam jeszcze białe tulipany, ale luzem, dlatego nie ma ich na zdjęciu. Pogoda ostatnio w miarę dopisuje, więc z pewnością moje nowe  miejsca doczekają się niebawem zagospodarowania, bo na wsadzenie oprócz cebulowych, czekają też zadoniczkowane roślinki :) Czekam na złotą, polską jesień i prawie mam pewność, że taka jeszcze będzie :) 

Ściskam mocno wszystkich "czytaczy" i... 

Tymczasem... 

Do zobaczenia w październiku :)