99. Kiedy minął ten marzec?

Nie wiem, kiedy minął ten miesiąc. Pamiętam, że dopiero co cieszyłam się na nadejście miesiąca, w którym zaczyna się ta najpiękniejsza pora roku, a tu już kalendarz  nieuchronnie pokazuje, że zbliża się koniec marca, a kwiecień czeka już za zakrętem. Ogrodowe porządki sobie leżą i czekają na lepsze czasy. Zgodnie ze swoim wcześniejszym postanowieniem, nie robię niczego na siłę. Nie pracuję wtedy, kiedy zimny wiatr wieje mi prosto w oczy, a drzewa i krzewy gną się na wszystkie strony pod naporem ostrych podmuchów. Nie i już.

Na rabatkach tymczasem pokazała się puszkinia i rozwinęły się narcyzy:

Zakwitła też forsycja :)

Nie wiem dlaczego do tej pory, to znaczy w poprzednich latach, miałam takie parcie na to, żeby ogród był jak najszybciej po zimie wysprzątany. Martwiłam się brzydką pogodą, w myślach zaklinałam słońce, żeby zechciało łaskawie zajrzeć na moje poletko i ogrzać mi plecy w czasie ogrodowych prac. Teraz, powiem szczerze, jakoś mam to gdzieś :) 

I cieszy mnie ogromnie, kiedy w tym bałaganie zaczynają kwitnąć zawilce, gęsiówka i nawet pokazują się pierwsze szafirki :)

Nigdy jeszcze o tej porze nie miałam takich ogrodowych zaległości, jak w tym roku. Nawet nie pościnałam jeszcze kwiatów moich wielkich hortensji Polar Bear, które rosną od północnej strony domu. Nie pościnałam, bo wciąż czekam, aż w tamtą część ogrodu zajrzą słoneczne promienie, ponieważ nie mam zamiaru marznąć. Ale do tego potrzebne jest wyżej spacerujące po niebie słońce, ewentualnie baaaardzo słoneczna pogoda i wysoka temperatura, bo jest tam cień. Albo takim zmarzluchem się zrobiłam, albo po prostu w miarę upływu czasu (czytaj: starzenia się 😀), zrobiłam się już wygodna na takiego maksymalnego maksa :) Ale nie szukajcie we mnie żadnych wyrzutów sumienia z tego powodu, o nie, nie znajdziecie ich 😆 

Pierwsze pąki wypuszcza też magnolia...

I pokazały się malutkie peryskopy piwonii :)

Oczywiście, sporo rabatek mam już uprzątniętych, zdobyłam się nawet na częściowe rozsypanie świeżej kory w miejscach, gdzie rozwiał ją zimowy wiatr. Te części ogrodu, które są posprzątane, to jest dla mnie kojący widok i stojąc przy tarasowym oknie staram się zerkać tylko w tamtych kierunkach :) No bo po co będę sobie psuć nastrój widokiem pozimowych suchelców? Najgorsza z tych nieposprzątanych rabat, prawie cała jest jeszcze porośnięta uschniętymi kwiatami marcinków, pomiędzy którymi zaglądają wybujałe już o tej porze hiacynty. Naprawdę wyjątkowo uodporniona jestem na ten widok, aż sama siebie nie poznaję :)

Pogoda zdecydowanie ułatwia mi to funkcjonowanie z brakiem wyrzutów sumienia, bo jeśli za oknem w ciągu całego dnia hula śnieżyca na zmianę ze świecącym słońcem, to spokojnie sobie siedzę w domu i tylko obserwuję, co tam na zewnątrz się wyrabia. A w tym roku przysłowie "w marcu, jak w garncu" zdecydowanie się sprawdza, bo chyba ze dwa dni w międzyczasie były takie zaskakujące, kiedy to rano budziła mnie oślepiająca biel śniegu za oknem :) No cuda wianki, po prostu :)

Zimowy wiatr zniszczył mi już także doszczętnie lampioniki, które miałam zawieszone na tarasowym słupie i które przez kilka lat były przyjemną i bardzo nastrojową dekoracją, ocieplającą wieczorami widok za oknem. Ale żalu nie mam, wysłużyły już swoje i czas nadszedł wielki na ich wymianę na coś nowego. Toteż wybraliśmy się z moim mężulkiem na przeszpiegi lampkowe i zakupiliśmy coś nowego, całkiem innego, ale tę dekorację pokażę, jak już finalnie zawiśnie na słupie, bo na razie zabrakło mężusiowi haczyków do podwieszenia światełek, których jest zdecydowanie więcej, niż w poprzednim komplecie.

Tak wyglądały te dotychczasowe, których już nie ma :)

Na kamienistej ścieżce sam zasiał się bratek. Taki słodki maluszek :)

Róża też obsypała się świeżymi, zielonymi listkami...

A pąki tawuły szarej Grefsheim są już bardzo nabrzmiałe. Lada chwila będą kwitnąć :)

Tak ogólnie, to moja reprezentacyjna rabata wygląda już dosyć kolorowo :)

I na całe szczęście, na poprawę humoru, swoje główki zaczynają już pokazywać moje ukochane sasanki :)

Czekam więc cierpliwie na cieplejsze dni... Ale naprawdę cierpliwie, bez niepotrzebnych przytupów i przekleństw. I tak, cokolwiek bym nie zrobiła, na pewne sprawy nie mam wpływu i nie będę się na nie złościć. Czego nie zrobię w marcu, zrobię w kwietniu, a jeśli nie zdążę w kwietniu, to zrobię w maju :) 

Na koniec chciałam Wam pokazać drzewo, na które natknęłam się ostatnio na spacerze do pobliskiego lasu... Wśród bezlistnych jeszcze drzew, ono jedno z daleka rzucało się w oczy i wyróżniało swoją bujną zielonością. Dopiero z bliska okazało się, że to nie są liście, których jeszcze o tej porze roku być nie mogło, ale wszystkie bezlistne gałęzie są gęsto porośnięte jemiołą i tylko z daleka drzewo robi wrażenie żywego, zielonego i pokrytego liśćmi. Taka wiosenna ciekawostka...

I tym optymistycznym akcentem... 😃 hmm... optymistycznym??? 😏 żegnam się z Wami na dziś, aż do następnego razu :)