123. Schyłek września

Piszecie mi w komentarzach, że dzięki mojemu zachwytowi nad jeżówkami, sporo z Was poznało te rośliny, zachwyciło się nimi i co więcej - postanowiło mieć je u siebie :) To dla mnie naprawdę cudowna wiadomość i uszczęśliwiła mnie bez dwóch zdań. A już najzabawniej ujął to Maks, pisząc, że jeżówki powinny płacić mi za tak świetną reklamę. Uśmiałam się, to prawda, ale pomyślałam, że rzeczywiście reklamę dostały ode mnie za darmo :)

Pokochałam przecież te kwiaty nie tak dawno... Jeszcze dwa czy trzy lata temu, jeżówki nie były nawet w pierwszej trójce w moim rankingu najulubieńszych :) Dzisiaj nie wiem, czy nie są na pierwszym miejscu, choć trochę boję się odsunąć na dalsze miejsca moje ukochane piwonie, tulipany i sasanki :) 

W każdym razie nie ulega wątpliwości, że aktualnie jeżówki zajmują wysoką pozycję w moim roślinkowym plebiscycie i sporo miejsca w moim kwiatowym sercu :) I chyba nikt mi się nie dziwi, bo rzeczywiście potrafią być wyjątkowe i zachwycające...

Ale może akurat dziś, wbrew oczekiwaniom wszystkich "czytaczy", jeżówki zostawię sobie na koniec :) A zacznę od... różnych hortensji :) I ich cudownych, jesiennych odcieni...

Nietrudno zauważyć, że ich jesienne barwy są niesamowite i zupełnie wyjątkowe... Nawet trudno byłoby zliczyć, ile jest tam wśród nich wszystkich kolorów i odcieni :) I naprawdę trudno jest powstrzymać się przed robieniem im kolejnych fotek. Są tak efektowne, zachwycające i fotogeniczne, że zawsze zatrzymuję się przy nich, kiedy tylko przechodzę obok. A przechodzę często, bo mam je posadzone w sporym szpalerze przed wejściem do domu :)

Choć mamy już astronomiczną i kalendarzową jesień, tak naprawdę wciąż trwa lato. Uważam, że lato przesunęło się aktualnie przynajmniej o jeden miesiąc. Wiosna jest dłuższa i wpuszcza do nas lato zdecydowanie później, za to lato nie chce wpuścić jesieni dokąd się tylko da :) Takie spore zamieszanie w porach roku. No bo popatrzcie sami na te rabaty... czy one wyglądają jesiennie??? 

Prawda, że jakoś mało tu widać jesieni? :)

Choć tak z ręką na sercu, to są już rośliny i miejsca, które bezsprzecznie na jesień wskazują... I pewnych faktów nie da się ani oszukać, ani przeskoczyć :)

No bo przecież kwitną hibiskusy bagienne, a to niechybnie świadczy o jesiennej lub przynajmniej późnoletniej aurze...

Poza tym w pełni kwitnienia jest też szarłat, roślinka która rozkwita już pod koniec kwiatowego sezonu. Niestety, również sugeruje zbliżający się koniec letniej pory...

Oczywiście nie można też pominąć trzmieliny oskrzydlonej. Całą wiosnę i całe lato obsypana zielonymi listkami, jesienią barwi się na szkarłatny odcień czerwieni. Nazywana jest potocznie płonącym krzewem, gdyż pod koniec kwitnienia jej liście mają już tak mocno czerwoną barwę, że krzew wygląda jakby trawił go żywy ogień :)

Trawy też są niekwestionowaną zapowiedzią, że lato pomału idzie spać... Niektóre z nich jeszcze będą kwitły, ale większość właśnie teraz ma swoje pięć minut :)

Moja największa trawa fontannowa, podarowana mi kiedyś tam, już nawet nie pamiętam przez kogo, dlatego niestety kompletnie nie wiem, jaka to odmiana...

I miskant zebrina... cudowna, paskowana piękność :)

Ale żeby nie było tak całkiem jesiennie i przygnębiająco - pokażę, że sporo jest jeszcze na rabatach także letnich akcentów... Na przykład uparcie i niezmiennie kwitnie wciąż tawuła japońska Shirobana. Jej biało-różowe, puchate kwiaty, wciąż cieszą moje oczy...

Pomiędzy innymi kolorami lata, wyraźnie żółtym kolorem słońca wyróżnia się także wiesiołek missouryjski. Mimo, że jego pojedyncze kwiaty nie kwitną zbyt długo, to jest ich na roślinie tyle, że rabatka cały czas wyróżnia się tym żółtym kolorem :) Kwiaty są też dosyć spore, tak że prawie całe lato i sporą część jesieni, rabatę pokrywają takie właśnie żółte, bardzo dekoracyjne słoneczka :) 

Nieustannie kwitnie też wiciokrzew japoński. Teraz nawet bardziej, niż w czasie letnich upałów, jego zielone gałązki pokryte są sporą ilością bardzo ozdobnych, różnokolorowych kwiatów oraz czerwonych koralików :)

Wciąż rosną i pięknie się wybarwiają listki klonika palmowego Flamingo. Jest bajkowy :)

No i nie sposób nie wspomnieć o mojej biedronkowej, czerwonej róży na pniu, która właśnie teraz, po raz nie wiem już który, kwitnie znowu i ponownie obsypuje się ogromną ilością kwiatów...

A obok tego gagatka też nie umiem przejść obojętnie... Goździk Dancing Geisha... Jego zwariowane, rozczochrane i rozwichrzone płatki, zawsze ściągają na siebie mój wzrok :)

Chciałam też Wam pokazać roślinkę, którą zawsze na początku każdego sezonu umieszczam w donicy w tym samym miejscu, czyli pod wierzbą Hakuro Nishiki. To czerwony niecierpek. Kwitnie cudownie całe lato, nawet teraz, u schyłku ciepłych dni wygląda wciąż rewelacyjnie. Warunkiem jest trzymanie go w cieniu i systematyczne pojenie wodą, bo jest strasznym pijakiem, ale za to odwdzięcza się cudownym kwitnieniem wielkimi kwiatami, które rzucają się w oczy już z daleka i równie dekoracyjnymi, błyszczącymi liśćmi, które wyglądają trochę, jakby były skórzane :) 

Pewnego dnia w czasie spaceru z moim mężulkiem, zachwycił mnie widok wynurzającego się zza chmur słońca... Uwielbiam słońce i jego ciepełko, lecz gdy tkwiło schowane za chmurami nie było to zbyt przyjemne odczucie, więc zerkałam co chwilę do góry, kiedy w końcu pokaże mi swoje żółte oblicze... I tak właśnie wynurzało się zza tej chmury pomalutku, a mnie zaczarował ten widok, gdy niespiesznie, po kawałku ukazywało się to nasze życiodajne źródło :)

A teraz taka entomologiczna ciekawostka. Przedstawiam Wam polskiego koliberka, czyli fruczaka gołąbka. To owad, a dokładniej ćma, bardzo aktywna w ciągu dnia. Nektar z kwiatów, podobnie jak koliber, pobiera długą trąbką, która często jest dłuższa od reszty ciała. Jest owadem niezwykle szybkim, a skrzydełkami porusza z prędkością około 80 uderzeń na sekundę. Przy tym przemieszcza się prawie z prędkością światła, więc zrobienie mu dobrej fotki, czy nagranie filmiku prawie graniczy z cudem :) Te dwa poniższe zdjęcia zrobił mój mąż i niestety nie są zbyt wyraźne, za to dosyć dobrze widać, zwłaszcza na drugiej fotce, jak długa jest ta fruczakowa trąbka, którą gagatek spija kwiatowy nektar. 

No i na koniec obiecane, kolejne już, aktualnie kwitnące jeżówki. Na pierwszej fotce odmiana Rainbow Marcella, na drugiej Eccentric. Niektóre odmiany kwitną rzeczywiście dosyć późno, a najlepsze jest to, że mam jeszcze taką jedną jeżówkę, która jest dopiero w pąkach. Mam nadzieję, że zdąży zakwitnąć przed pierwszymi przymrozkami i mam też nadzieję, że uda mi się ją Wam pokazać :)

I na dzisiaj to tyle, kochani "zaglądacze"...

Mamy dziś ostatni dzień września, więc następne moje napisanie na blogu będzie dopiero w październiku.

Mam jednak nadzieję, że w pogodzie niewiele się zmieni i będę mogła pozachwycać Was jeszcze kolorowymi i wciąż letnimi widokami ogrodu.

Tymczasem... pa...