121. Wakacyjny wypad

Kto mnie osobiście zna, ten wie, że nie za bardzo lubię ruszać się ze swojego domu. Tutaj znalazłam swoje miejsce i tu czuję się najlepiej. I choć wiem, że niewiele osób w to tak do końca wierzy, to tak właśnie jest. Czasem słyszę, że powinnam częściej gdzieś wyjeżdżać, zwiedzać, wędrować... Chyba nie mam aż takiej potrzeby. Oczywiście - lubię od czasu do czasu gdzieś się posnuć, ale nie mam konieczności corocznego wyjeżdżania na przykład na urlop. 

Kiedyś, dawno temu, kiedy jeszcze mieszkałam w bloku, rozumiałam taką potrzebę zmiany... Każde wyjście na zewnątrz, choćby nawet na spacer po osiedlu - było dla mnie przyjemnością. Teraz tak nie jest... Spacer mam tam, gdzie kończą się tarasowe deski... uwierzcie, że można cudownie spacerować po moim niewielkim ogrodzie. A jakikolwiek wyjazd? No ok, czasem dam się namówić... Ale potrzeby takiej już nie mam. 

I nie znaczy to, że jestem zasiedziałą staruszką :) Tylko naprawdę, najlepiej czuję się w swoim domu. Pewnie żadnej Ameryki tym nie odkryłam... jest przecież wiele osób takich, jak ja :) I przecież wiele tych domów już w swoim życiu miałam :) Ale ten mój aktualny dom, to moje aktualne miejsce na ziemi, jest dla mnie the best :)

To tyle tytułem wstępu :) I niech te fotki poniżej będą zapowiedzią dalszego ciągu :)

A więc, dałam się wywieźć :) Może nie tak dosłownie, bo chyba właściwiej będzie napisać, że dałam się namówić :) Na wyjazd dałam się namówić. Miało to być obcowanie z naturą pod tytułem "przede wszystkim kontakt z rybami". To znaczy, ja ze znajomą, miałyśmy kontaktować się z naturą, mój mąż ze swoim przyjacielem mieli kontaktować się z rybami :) Przy pomocy wędek :) 

Miejsce znaleźli przednie, to znaczy cudne po prostu. Spore, piękne jezioro w województwie lubuskim, otoczone parkami, zabytkami i innymi dobrami natury. Z drewnianego domku położonego na szczycie pochyłego zbocza, widok był niesamowity. Z tarasu oglądaliśmy dachy innych takich domków, a pomiędzy drzewami srebrzyła się tafla jeziora. Ściśle przylegające do siebie zaułki pomiędzy domkami, zarośnięte były nieziemsko winobluszczem i innymi pnączami. Ciasno, jak na wąskich, włoskich uliczkach. Miało to swój urok, choć myślę, że gdyby było to w sezonie, nie byłoby tak komfortowo. Fakt, że byliśmy poza sezonem, był kluczowy. Spokój i cisza... tak można wypoczywać. 

Posesje, otoczone wokół niskimi, kamiennymi murkami i wspaniale zagospodarowane roślinnością, robiły bardzo pozytywne wrażenie. Miałam trochę takie uczucie, że jestem gdzieś na południowym krańcu naszego kontynentu :) 

No i te widoki na jezioro...

Pogoda niestety nie dopisała :) To znaczy, na ryby nie dopisała, bo taki był główny cel wyjazdu. Przez wszystkie dni panowały upały po około 30 stopni, więc ryby ani myślały wychylać się z głębin jeziora. Myślę, że miały świadomość ewentualnego ugotowania się tuż pod powierzchnią wody :) Dlatego wędki pozostały nienaruszone przez cały czas pobytu i w takim samym stanie, w jakim zostały zabrane, wróciły do domu :) 

Za to, z uwagi na powyższe, znalazł się czas, warunki i okoliczności na inne przyjemności... Na przykład na zwiedzanie pobliskiego miasteczka...

Lub na spacerowanie po sąsiednim Parku Miłości :)

Albo na zupełny leżing i nicnierobing :)

Ewentualnie na grilling :) No bo któż nie lubi grillowanych pyszności? :)

Tych kilka dni minęło bardzo szybko... Połowów nie było, wędkowania również, ale złapałam trochę innych chwil, niż te, do których jestem przyzwyczajona w domu. Było fajnie, ale w stronę domu wracałam z radością. 

Nie wiem, czy to objaw starzenia się i chyba nie chcę wiedzieć, czy tak jest. Tęskniłam za swoim tarasem, za widokiem ogrodu o poranku, zwłaszcza teraz we wrześniu, kiedy ranna rosa osiada na roślinach i czasem też na pajęczej nici, tworząc misterną i widowiskową dla oka pracę. Byłam już ciekawa, czy wszystko w ogrodzie dobrze sobie radzi w tym upale, czy zakwitły wszystkie pąki na róży, bo przed wyjazdem naliczyłam ich jedenaście. 

I w końcu, czy zakwitł już mój ostatni hibiskus bagienny. Miał kilka pąków i ciekawość mnie zżerała, bo kwiaty mają być żółte, a takiego jeszcze nie miałam. To jego prapremiera, więc chciałam w niej osobiście uczestniczyć. 

No i co się okazało???

Okazało się, że ogród wcale za mną nie tęskni tak, jak ja za nim :) Rośliny radziły sobie całkiem dobrze i nic nie ucierpiało z tego powodu, że kilka dni mnie nie było. Tak że nie zawiodłam się na moich zielonych przyjaciołach, stanęły na wysokości zadania :)

Róża teraz popisuje się swoimi rozwiniętymi pąkami :)

A hibiskusowy pąk wciąż nabrzmiewa i za chwilę buchnie kolorem... mam taką nadzieję.

Pozostałe moje zielone dzieciaczki też radzą sobie całkiem nieźle. Wciąż kwitną zimowity, kosmosy i inne kwiatowe piękności :)

I oczywiście jeżówki, moje najukochańsze :)

Oprócz tych odmianowych, jak Big Kahuna...

czy Sunseekers Rainbow...

kwitną też jeżówkowe zwyklaczki, równie urocze, co ich szlachetne siostry :)

Na dziś to tyle moich wypocin, kochani czytelnicy. 

Muszę wskoczyć na swoje właściwe tory... uzupełnić blogowe zaległości i z powrotem wkręcić się w życie. W to swoje codzienne życie... takie, które kocham i do którego jestem przyzwyczajona. 

No i przede wszystkim muszę solidnie wypocząć po tym wyjazdowym odpoczynku... 

😁😁😁

Więc bywajcie... na razie... 💋