155. Z Agnieszką po japońsku

Sama nie wiem od czego dzisiaj zacząć. I nie znaczy to, że nie mam nic do napisania, o nie :) Wprost przeciwnie... znaczy to tyle, że mam w głowie taki natłok słów, że nie wiem o czym napisać na samym początku :) Za to myśli uciekają mi szybciej, niż wagony kolejki górskiej :)

Ok, to może na dobry początek coś miłego dla oka? A jeśli ktoś lubi azaliowe i różanecznikowe klimaty, to właśnie dzisiaj jest jego dzień i powinien być w pełni usatysfakcjonowany :)

Bo czyż nie są piękne dla oka właśnie takie widoki?

I żeby od razu była jasność, te piękności nie należą do mnie i nie znajdują się w moim ogrodzie. Choć, nie powiem, bardzo chciałabym, żeby tak właśnie było :)

Ale o tym co to, skąd i dlaczego... opowiem za chwilę.

Najpierw pokażę Wam kolejnego cudaka, który do mnie zawitał. Odwiedzają mnie ostatnio tak rzadkie piękności, że sama jestem w szoku. Może to zadośćuczynienie matki natury za wcześniejsze wybryki pogodowe? Mam nadzieję, że jednak nie i mam również nadzieję, że na tym nie koniec :)

Ale do rzeczy, kto mianowicie mnie odwiedził? 

Nastrosz lipowiec... 

Sami zobaczcie, jaki to cudak w wojskowym ubranku moro :)

I oczywiście filmik... musi być, bo dopiero na nim widać, jakie to z niego żywe srebro :)

A teraz wracając do tematu głównego...

Wszystkie powyższe, kwiatowe zdjęcia, jak i te, które pokażę Wam za chwilę, zostały zrobione w Ogrodzie Japońskim we Wrocławiu. Wybrałam się tam w minioną niedzielę i to nie sama :)

I nigdy nie zgadlibyście z kim, ale nie będę tego trzymała w tajemnicy, tylko uroczyście ogłoszę, że osobą, która towarzyszyła mi w tej niedzielnej wycieczce była 

Agnieszka, autorka bloga Niekończące się marzenia 😍

Już dawno chciałyśmy poznać się osobiście i już od dawna próbowałyśmy zorganizować sobie to spotkanie, tym bardziej, że nie mieszkamy jakoś bardzo daleko od siebie, ale zawsze wyskakiwała nam jakaś przeszkoda :) Aż nagle, na dwa dni przed ową niedzielą okazało się, że pasuje nam ten dzień :) Dzięki temu udało nam się w końcu zobaczyć i zrealizować ten plan. 

Od razu wiedziałyśmy, że chcemy odwiedzić Ogród Japoński. Wiadomo, że obie byłyśmy tam kiedyś już wcześniej, ale w obu przypadkach minęło już od tego momentu sporo czasu.

Sama nie wiedziałam, co fotografować... czy poszczególne, przepiękne kwiaty rododendronów i azalii, czy ogólne widoki Ogrodu, które są zachwycające.

Trafiłyśmy na piękną pogodę, nie było upału, ale cudownie świeciło słońce i było ciepło. A jeśli chodzi o wybór Ogrodu Japońskiego akurat w tym okresie, to również nie mogłyśmy lepiej trafić. To ogród ze zdecydowaną przewagą właśnie tych cudownych roślin, a my trafiłyśmy na sam środek ich kwitnienia i widoki oraz zapachy były zachwycające :)

Spacerowałyśmy po alejkach po kilka razy :) Wrocławski Ogród Japoński nie zajmuje jakiegoś specjalnie ogromnego terenu, ale nie jest też mały, w każdym razie dla miłośniczek pięknych, kwiatowych widoków okazał się jednak zdecydowanie za mały. Nie było nam łatwo zdecydować się, żeby stamtąd wyjść :) Chciało się oglądać wciąż i wciąż... chciało się wchłaniać te zapachy bez końca...

Oczywiście Ogród Japoński to nie tylko azalie i różaneczniki. Pośrodku tego terenu znajduje się spory staw, który w lecie pokrywa się przepięknymi nenufarami. 

Teraz kwitły w nim kaczeńce i widok był równie urzekający :)

A takie detale przyrody zachwycają mnie szczególnie. 

Zobaczcie sami, ile finezji jest w takim, nierozchylonym jeszcze, kwiatowym pąku. 

To po prostu poezja dla oczu i duszy...

Oczywiście zostałam przez Agnieszkę obfotografowana na wszelkie możliwe sposoby i we wszystkich możliwych miejscach :) Ale było to bardzo miłe...

Aga jest ogromnie miłą i sympatyczną osobą. Od razu znalazłyśmy wspólny język i okazało się, że na wiele życiowych spraw patrzymy podobnie i mamy podobne zdanie w wielu kwestiach. 

Gadałyśmy jak nakręcone i świetnie czułyśmy się w swoim towarzystwie :) 

I przy tym zobaczcie, jaka ładna z niej dziewczyna. A przysięgam Wam, że w realu wygląda jeszcze piękniej, niż na zdjęciach... 

Po wyjściu z Ogrodu spacerowałyśmy jeszcze po Wrocławskiej Pergoli. To również wyjątkowe i warte obejrzenia miejsce, zwłaszcza jesienią, kiedy obrastające całą olbrzymią pergolę winorośle przebarwiają się na intensywnie czerwony kolor. 

Widok jest wtedy zupełnie wyjątkowy.

W środku Pergoli znajduje się staw z Fontanną Multimedialną. Nie byłabym Panią Ogrodową, gdybym nie uwieczniła choć krótkiego pokazu tej wrocławskiej perełki :)

W międzyczasie zjadłyśmy obiad i na drugą część naszego wędrowania wybrałyśmy wrocławski rynek. A tam przeciskałyśmy się przez całe tłumy spacerujących wrocławian, czy może turystów, w każdym razie tłok był spory, a i upał zrobił się jakby większy, dlatego wylądowałyśmy na lodach, jakżeby inaczej :)

Obiecałyśmy sobie powtórkę z rozrywki, tylko teraz już może w jakimś innym, ale równie ciekawym miejscu :) 

Było tak przyjemnie i miło, a czas zleciał nam tak szybko, że ani się obejrzałyśmy, jak trzeba było wracać. A ostatnie minuty to już po prostu pędziły jak oszalałe do tego stopnia, że końcowy odcinek drogi na dworzec, prawie biegłyśmy, żeby zdążyć :)

To był wspaniały, niezapomniany i przeogromnie udany dzień 😍

Więcej takich poproszę :) Chyba widać po mojej minie, jak bardzo mi się podobało :)

Na dziś to wszystko.

Pozdrawiam wszystkich "czytaczy" bardzo serdecznie i obiecuję wrócić niebawem, bo ogród zaczął żyć swoim życiem i mam sporo nowych zdjęć do pokazania :)

Tymczasem trzymajcie się cieplutko 💋