154. Cieszę się majem

Wykaraskałam się już z otchłani mojego przygnębienia spowodowanego zmrożonym ogrodem. I to było oczywiste, że mój smutek zrozumieją głównie ci, którzy sami mają rośliny i chodzą wokół nich jak kura koło jajka :)

Doskonale to rozumiem, mnie też trudno byłoby pojąć czyjąś rozpacz po stracie na przykład paska do podnoszenia ciężarów, a to z tej prostej przyczyny, że ciężarów do podnoszenia żadnych nie mam i nie rajcuje mnie w najmniejszym stopniu taki sprzęt sportowy :)

W każdym razie - dla uwieńczenia moich jęków z poprzedniego postu - chcę tylko dodać, że jak już wielokrotnie pisałam, też uważam, że blog to miejsce na różne stany emocjonalne, nie tylko na te dobre i nigdy nie twierdziłam inaczej. Nie próbuję również kreować swojego wizerunku jako osoby wiecznie szczęśliwej, ale generalnie - jak również już wiele razy pisałam - nie lubię siebie takiej... Czyli jakiej, zapytacie? No właśnie takiej jęczącej, smutnej a nawet złoszczącej się. I w swoim normalnym życiu też mnie to wkurza. 

Więc normalnym jest, że zawsze po pierwszych jękach, tłumaczę sobie, że nie warto się martwić sprawami, na które i tak nie mam wpływu :) Zrobiłam sobie z tego takie swoje życiowe motto :)

Tymczasem cieszę się majem... w końcu nastał miesiąc, który ogromnie mnie uszczęśliwia :)

Kwitnie głóg... Ten mój, to akurat głóg pośredni Paul's Scarlet. Obsypany jest cały cudownymi, różowymi kwiatami :) 

Przekwitłe kwiaty sasanek, także teraz są piękną dekoracją rabat. Ich puchate, rozczochrane główki są takie zabawne... Zawsze mnie rozczulają i zawsze mam ochotę podejść do nich z grzebieniem i je uczesać :) 

A jeszcze jak pomiędzy te nieuczesane "włosy" wpadnie kropla wody, to wygląda to zupełnie tak, jakby ukrył się tam mały, błyszczący diament :)

Maj jest również miesiącem, w którym przed wejściem do mojego domu zakwita żarnowiec płożący... Rokrocznie czekam na ten cudowny, żółty dywan z kwiatów :)

Nie sposób również nie wspomnieć o królowej moich rabat, czyli piwonii koperkowej. Jest przecudna... szkoda tylko, że tak szybko przekwita i jej ciemnoczerwone płatki, zgodnie z prawem grawitacji, lądują na ziemi :)

Kwitną też różne inne, ogrodowe cuda...

Śniedek wzrusza delikatnymi, białymi kwiatami :)

Do kwitnienia szykują się czosnki ozdobne...

A swoim obfitym kwitnieniem zachwyca wilczomlecz. Mam go na oku, bo rośnie przy samym tarasie.

Pewnego słonecznego dnia mój ogród odwiedził niesamowity gość... To paź królowej, piękny i niesamowicie barwny motyl, nieczęsto spotykany w naturze. Trudno zrobić mu ładne zdjęcie, bo straszny z niego wiercipięta, jest bardzo ruchliwy i do zdjęć zdecydowanie nie lubi pozować :) Ale udało mi się uchwycić go na kilku kadrach, z tym, że wiadomo... trzeba zrobić kilkanaście albo nawet kilkadziesiąt zdjęć, żeby móc z nich wybrać kilka dobrych :)

Na dzisiaj to już wszystkie fotki... nie mam ich za wiele, jakoś nie miałam w ostatnich dniach weny do ich robienia. 

Tym bardziej, że ostatnio zajmowałam się intensywnie usuwaniem skutków tej jednej, kwietniowej, mroźnej nocy. Powiem Wam, że rośliny się regenerują, co ogromnie mnie cieszy. Mam nadzieję, że przeżyją wszystkie, choć niektóre nie dały jeszcze znaków życia, ale mam świadomość, że do tego potrzebny jest czas i odpowiednia pogoda. Tym, które próbują już wypuszczać nowe liście, staram się pomóc. Oczywiście niezbędne jest solidne podlewanie, również oczyszczam je ze zniszczonych mrozem liści tak, żeby tym nowym łatwiej było się wykluć. Oczywiście robię to tylko tam, gdzie mogę i jestem w stanie :) Reszta - mam nadzieję - poradzi sobie sama.

Przez to mam jakby podwójne sprzątanie po zimie... a taki miałam w tym roku wiosenny power do pracy :) To chyba jest kara za mój nieuzasadniony wtedy entuzjazm, bo teraz muszę to wszystko robić ponownie. Uszkodzonych liści nie da się tak po prostu urwać, czy usunąć... spadają na ziemię tak jak jesienią i ponownie muszę je sprzątnąć :)

Dobra... miałam nie narzekać :)

Dlatego na koniec pokażę Wam tego wiercipiętę, czyli pazia królowej w swoim normalnym żywiole. Zobaczcie sami, jak ciężko go uchwycić nieporuszonego... raczej nie ma takiej opcji :) A poza tym, jakoś się tak ostatnio przyzwyczaiłam, że prawie w każdym moim wpisie wrzucam jakiś filmik :)

Tak że zapraszam do obejrzenia przepięknego pazia królowej, buszującego na floksie szydlastym...

Mam nadzieję, że filmik Wam się podobał :)

Do zobaczenia następnym razem 💋