181. O reklamach słów kilka

Na początek zacznę, jak zwykle, jakimś sympatycznym zdjęciem. Lubię, kiedy moje wpisy zaczynają się jakimiś miłymi dla oka widokami. Te czerwone koraliki z poniższej fotki, to owoce berberysu. Są zimotrwałe i ponoć... jadalne, choć ja nigdy nie próbowałam ich spożywać. W każdym razie stanowią efektowną dekorację krzewu, aż do samej wiosny :)

W którymś z wcześniejszych postów, chyba w przedświątecznym, pisałam o swojej sympatii do przedświątecznego zamieszania i o tym, że nawet świąteczne reklamy w telewizji nie powodują u mnie wścieku, tak jak zwykle.   

Chciałam trochę rozwinąć ten temat i nadmienić, że generalnie raczej nie lubię reklam. Oglądając w TV jakiś film czy program, staram się tak zagospodarować sobie czas, żeby w czasie trwania reklam robić coś pożytecznego, np. umyć zęby, pozmywać naczynia, zrobić sobie coś do picia itp. Ale jednocześnie w moim telewizyjnym życiu były i są reklamy bliskie mojemu sercu.   

Może najpierw te, które aktualnie są. A właściwie jedna z nich, która wciąż jest dosyć często pokazywana. Zawsze podnoszę wzrok, kiedy leci w TV ta reklama. Z ręką na sercu mogę powiedzieć, że to jedna z najlepszych reklam, jakie widziałam, przynajmniej innych, tak przejmujących, jakoś teraz nie mogę sobie przypomnieć. I nieważne jest dla mnie, jaki przedmiot ten spot reklamuje, choć akurat w tej konkretnej sytuacji ma znaczenie, czego tak naprawdę ta reklama dotyczy. Hasło "kiedy bariery znikają, pojawia się bliskość", ukazuje się na końcu, ale przesłanie, które już od samego początku z niej wynika, jest dla mnie najważniejsze. Pięknie pokazana jest w niej ludzka potrzeba przełamywania granic i przeszkód oraz jednoczenia się bez względu na status społeczny, rasowy, czy majątkowy. Odbieram to zdecydowanie, jako najlepszy przekaz dla młodego pokolenia, aby żyło właśnie tak, żeby żadne różnice nie wartościowały ludzi na lepszych i gorszych... Żeby wspólnie pokonywać trudności i przeszkody, a także wspólnie dążyć do tego, co jest najlepsze dla nas wszystkich. Ta reklama powoduje, że za każdym razem gdy ją widzę i słyszę, pojawiają mi się łzy wzruszenia... Podaruj innym bliskość, to przesłanie jest ponadczasowe i tak ważne nie tylko teraz w świątecznym i poświątecznym czasie, ale w całym naszym życiu. Twórcom tej reklamy kłaniam się nisko i... podziwiam za kreatywność i zdolności. Dla mnie to prawdziwy majstersztyk i reklamowa perełka.

To właśnie ta reklamowa kompozycja tak mnie zachwyca:

Nie bez znaczenia jest też w niej muzyka... cudowna, wspaniała, doskonale dopasowana do treści i wymownego przekazu, jaki ta reklama ze sobą niesie.

To "Carol of the Bells"

A skoro wciąż jeszcze jesteśmy w świątecznych klimatach, a do tego jeszcze reklamowych, to nie byłabym prawdziwą babcią, gdybym nie przypomniała i nie pochwaliła się, wprawdzie już przeszłością, ale zawsze :)

Tym bardziej, że choć wiele osób już to widziało i z pewnością oglądało, to od tamtego czasu mam przecież sporo nowych obserwatorów, którzy słabiej mnie znają i niewiele o mnie wiedzą, a już o moich wnukach jeszcze mniej, dlatego muszę pochwalić się ponownie :)

Mój młodsze wnusiątko ma w tej chwili prawie 13 lat, a to jest świąteczna, bożonarodzeniowa reklama sprzed ponad 6 lat. Poznajcie mojego wnusia Alexa, który wtedy w reklamach Wedla jeździł sobie na zebrze :)

Było wtedy tych reklam z zebrą i moim Alexem sporo, ale pokażę Wam jeszcze tylko jedną... taką, która podobała mi się najbardziej :)

Przygoda mojego wnusia z Wedlem dawno już się skończyła, miał także w swoim dziecięcym życiorysie kilka przygód z pełnometrażowymi filmami. 

W jednym z nich zagrał nawet główną rolę dziecięcą, zresztą również w temacie świątecznym. Poniżej zwiastun tego filmu...

Dzisiaj to jest już nastolatek, prawie dorosły kawaler... czas udziału w filmach i reklamach zamienił na sportowe wyczyny, toteż wiele się zmieniło :) 

Tylko moje odczucie babcinej dumy nie zmieniło się wcale.

💥💥💥

Tymczasem, żeby nie było tylko tak reklamowo i zupełnie nieogrodowo, przejdę do drugiej części mojego dzisiejszego wpisu. Mianowicie chcę wrócić do praktyki, którą kiedyś tam dawno zapoczątkowałam i stosowałam, czyli pokazywania serii fotek, które w jakiś tam sposób są mi bliskie. Część z nich wiąże się z jakimiś ciekawymi momentami w moim życiu, a część po prostu mi się podoba :) Będą to zdjęcia przypadkowe i zupełnie ze sobą nie związane, ale dla mnie szczególne i w jakiś sposób ważne. Ogród, póki co, wciąż jest szary, ponury i bury i przez jakiś czas jeszcze tak będzie, bo zima tak naprawdę zaczęła się dopiero niedawno, więc myślę, że to dobry moment na takie odstąpienie od aktualności i poszperanie w zdjęciowym archiwum :)

Dziś nie będzie tego dużo, bo nie chcę, żeby ten post był jakiś strasznie długaśny. dlatego tylko trochę przyjemności dla oka :)

Skoro już wspomniałam i pokazałam mojego wnusia, to pokażę takie zdjęcie, też sprzed kilku lat. Oczywiście, że wnusiak pomagał mi w ogrodowych pracach, a takie wygłupy z taczką były dla niego fajną zabawą :) Przecież babcia dla wnusiowej przyjemności zrobi wszystko :)

A jeżeli wjechaliśmy już do ogrodu, nawet jeśli miało to miejsce na taczce, to pokażę Wam takie owocowe i nasionkowe atrakcje. Na pierwszej fotce owoc męczennicy, czyli inaczej marakui. Tylko jeden raz udało mi się taki owoc wyhodować na swojej własnej roślinie :)

A jeśli chodzi o nietypowe nasionka, to takie właśnie pewnego roku nasiona miała moja magnolia. Żółto-pomarańczowe w różowej osłonce... Powiem szczerze, że są dosyć spore i bardzo widowiskowe :)

Co do drugiej kategorii zdjęć, czyli takich, które z jakichś tam względów bardzo mi się podobają, wyszperałam na dziś pięć fotek kwiatowych dzidziusiów. Może dlatego dzidziusiów, że nasz nowy roczek też jest jeszcze zupełnym maluszkiem, więc tak mi się skojarzyło :)

Bardzo lubię robić zdjęcia makro, a urzeka mnie szczególnie widok nierozwiniętych jeszcze, kwiatowych pąków. Mają w sobie jakąś taką kruchość i dzięki temu ich widok mnie rozczula :) Tym bardziej, że nieraz w swoim środku kryją jakąś tajemnicę, bo zdarza się czasami, że po rozwinięciu wyglądają zupełnie inaczej, niż się tego spodziewamy. I nierzadko jest to fajna niespodzianka. 

Podobają Wam się takie zdjęcia?

Dziś skończę już w tym miejscu... mam jeszcze tych wybranych fotek trochę do pokazania, ale będę to robić sukcesywnie, przynajmniej do pierwszych wiosennych dni i pierwszych ogrodowych kwitnień :)

Trzymajcie się cieplutko, kochani... dziękuję, że jesteście 💗