61. Złota godzina

Ci, którzy zajmują się fotografią wiedzą, że istnieje coś takiego, jak "złota godzina". Jest to poranny lub wieczorny czas, w którym zdjęcia wychodzą najpiękniej. Zaraz przed samym zachodem słońca i jeszcze zanim zapadnie zmrok, w ogrodzie jest najpiękniej. Wszystkie rośliny oraz powietrze otacza wtedy jakaś złoto-bursztynowa poświata, specyficzne światło, które wyostrza kolory i nadaje wszystkiemu dookoła niespotykanych odcieni i barw. To właśnie wtedy najczęściej wychodzę do ogrodu na połów ciekawych fotek :) Uwielbiam ten czas, już nawet pomijając fakt robienia zdjęć, jest wtedy po prostu cudnie. Słońce kładzie się nisko nad horyzontem i podświetla ogród jakby od dołu, od spodu, eksponuje takie jego cechy, które w normalnym dziennym świetle słonecznym nie są prawie w ogóle widoczne... Dzieje się też tak zaraz po wschodzie słońca, ale wtedy to ja jeszcze śpię :) 

Więc może na początek rozwijający się kwiat aksamitki, skąpany w deszczowych kroplach?

No dobrze, ale niezależnie od pory robienia zdjęć, czas pokazać to, co nazbierałam w domowym, kwiatowym archiwum. Lipiec obfituje w ogrodowe kwitnienia, więc tych fotek jest teraz sporo i tak naprawdę więcej mam do pokazania, niż do napisania, ale chcę też coś napisać, ponieważ wiem jak to jest :) Ja sama, zaglądając na inne blogi, oprócz oglądania ciekawych fotek, bardzo lubię przeczytać też coś ciekawego, dlatego tym samym próbuję się zrewanżować moim "czytaczom". Z jakim skutkiem, to się okaże :)

Obiecałam kiedyś pokazać bardziej okazałe kwitnienie tawuły japońskiej Shirobana. Nie wiem, czy to jest już pełnia jej możliwości, ale uważam, że właśnie teraz wygląda ładnie i dosyć atrakcyjnie.

A gdzieś tam w pobliżu tawuły, spomiędzy liści liliowca i paskowanej turzycy, wystaje sobie pałka ognistej trytomy. Dumnie wystawia do słońca swój pomarańczowy czubek.

To teraz parę różności z lipcowych rabatek. Uznałam, że właśnie te warte są uwiecznienia :)

 

I kwiatowe słoneczka - jedne białe, to złocienie...

A inne żółte, to rudbekia owłosiona :)

Skoro jest tu już tyle żółtego koloru, to warto też pokazać kwitnący pięciornik krzewiasty :)

Oraz cudnie kwitnące kwiaty kielichowca wonnego. Jak dla mnie, kształt jego kwiatu jest idealny, a na zbliżeniu wygląda, jakby brzegi jego płatków pokryte były świeżym szronem albo - jak kto woli - słodkim lukrem :)

Kwitnie także opuncja, taka trochę egzotyczna ogrodowa roślinka. Rokrocznie czekam na to kwitnienie, ponieważ jej kwiaty widać już z daleka. Mimo, że rośnie na skalniaku, a więc w dość sporej odległości od tarasu, jej intensywnie żółty kolor niesamowicie przyciąga wzrok :)

No i kolejna fotka kwiatowego dzidziusia. Robię im zdjęcia tylko dlatego, że uroczo na nich wyglądają. Są fotogeniczne zupełnie tak, jak małe dzieci :)

Jeżówki... To dla mnie zupełnie odrębny rozdział. To mój całkiem świeży zachwyt oraz rodząca się miłość i słabość do tych kwiatowych piękności. Powinnam im poświęcić całkiem osobny post. Powinnam, ale tego nie zrobię, bo musiałabym wrzucić naraz trylion zdjęć :) Więc będę Was zanudzać po kawałku :) Nie znam ich wszystkich odmian, ale nazwy tych, które znam i pamiętam, to napiszę. Ta czerwona poniżej, to Hot Papaya.

Jeżówka Lemon Drop.

Jeżówka Strawberry and Cream.

Z jeżówek, to na razie tyle. Bo w kolejce do pokazania czeka już akant. Cudne są te jego kwitnące kwiatostany. I przyznacie, że równie fotogeniczne, co jego poprzedniczki.

I na koniec nie może się obyć bez widoczku znad domu 😊 Bo przecież nie można się nie zachwycić takim niebem w pastelowych kolorach, w tej mieszaninie niebieskości, bieli i różu :) 

I uroczyście oświadczam, że zaraz wracam 😁