58. Pierwszy lipcowy spacer

Już chyba ostatnio dosyć pomarudziłam i się poskarżyłam. Deszcz sobie w końcu wyczarowałam, napadało, choć oczywiście nie za wiele i pewnie na długo to nie starczy, ale już nie będę narzekać, bo marudą raczej nie jestem, więc i teraz też nie będę :)

Roślinki trochę odżyły, a trawnikowi w tym roku i tak już nic nie pomoże, chyba, że zdarzy się jakiś cud i nadzwyczajnie ożyje, ale na to specjalnie nie liczę :) W każdym razie roślinki złapały trochę wigoru, więc poleciałam je uwieczniać, bo już nie wierzę pogodzie i wcale nie wiadomo, czy za jakiś niedługi czas historia z nieziemskimi upałami po prostu znowu się nie powtórzy :)

Tak więc kwitnące i kolorowe roślinki złapały tymczasem trochę barw, stanęły bardziej na baczność i mrugały do mnie przyjaźnie okiem, kiedy biegałam pomiędzy nimi z telefonem w garści :)

Ok, to jadymy po kolei...

Kwitnie wiesiołek. Baaaardzo go lubię, bo elegancko rozświetla kwiatowe rabatki.

Moja pierwsza lilia jest wyjątkową pięknością :)

Zaczyna się też kwitnienie sorbarii, czy jak kto woli tawliny jarzębolistnej. Na ostatnich fotkach widać, jak bardzo kochają ją mrówki :(

To też czas, kiedy swoje kwitnienie zaczyna urodziwa tawuła japońska Shirobana. Świetne są jej puchate, dwukolorowe, biało-różowe kwiaty :)

Nie sposób także pominąć spektakularnego kwitnienia mojego tamaryszka. Często na niego patrzę, ponieważ rośnie z drugiej strony domu, prawie naprzeciwko kuchennego okna :)  Lubię, jak lekki wiatr bawi się jego finezyjnymi i powiewnymi gałązkami.

Po tej samej stronie co tamaryszek, wzdłuż wejścia do domu, rosną moje hosty. Jest to północna strona świata i prawie jedyne miejsce, gdzie jest cień, więc czują się tutaj doskonale :)

Niezmiennie zachwycają mnie szyszki, które zdobią jodłę koreańską Silberlocke. Sama jodełka też jest urocza, ma nietypowo poskręcane igły z białymi przyrostami :) Mam dwie takie jodły, są niewielkimi drzewkami, które rośną sobie blisko tarasu. 

Gailardia też w tym roku zakwitła obficie. To zrozumiałe, bo ta piękność ogromnie kocha słoneczko :)

Któregoś dnia, pod wieczór, kiedy zbierało się na burzę, cały ogród i otaczającą go okolicę, podczas zbliżającego się zachodu słońca, spowiła żółta i pomarańczowa poświata, która tak pięknie ubarwiła wszystko, że czym prędzej złapałam za aparat i biegałam cykając fotki. Było pięknie, złociście i bursztynowo 😍

Nawet filmik krótki nakręciłam 😃

Na dziś to tyle, zapraszam niebawem na kolejne kolorowe widoki :)