59. Lipcowe różności

Wiedziałam, że tak będzie :) Wiedziałam, że jak przyjdzie czas kwitnienia roślinek w ogrodzie i narobię milion-pierdylion zdjęć tych kwitnących piękności, to potem braknie mi czasu, żeby to wszystko wstawić, umieścić i opisać :) I właśnie tak się dzieje, niby dzień jest długi, niby jestem wolnym ptakiem, a czas przecieka mi między palcami całkiem bez umiaru. 

A zdjęcia czekają i tupią z niecierpliwości nóżkami, bo przecież wciąż dzieje się coś nowego w ogrodzie, wciąż kwitną jakieś nowe egzemplarze, a u mnie w folderze do umieszczenia jest jeszcze całe mnóstwo zaległych fotek. No dobra, może dość gadania i pisania, tylko trzeba brać się do roboty?

 Ok...

Na dzień dobry, ogólny lipcowy widoczek ogrodu. Nie widać na nim tylko trawnika, a właściwie tego, co po nim zostało :( Niestety, czerwcowe upały spowodowały, że mój zielony trawnik już nie istnieje... 

A zaraz po nim, na pierwszy ogień idzie tulipanowiec :) 

To piękne drzewko o oryginalnych liściach, gości w moim ogrodzie już kilka dobrych lat, ale wiem, że sporo trzeba poczekać na jego kwitnienie, więc cierpliwie czekam. Kwiatów jeszcze nie miało, ale rokrocznie podziwiam jego cudowne liście o niespotykanym i zupełnie wyjątkowym kształcie. Wyglądają, jakby ktoś nożyczkami poucinał im końcówki, ale tak równiutko i bardzo precyzyjnie. Można je podziwiać bez końca :) Wiem już, że to drzewo po wielu, wielu latach potrafi wyrosnąć na olbrzyma. Na szczęście posadzone jest na obrzeżach naszej działki i nie będzie stwarzać żadnego zagrożenia dla domu, ani nie powinno dawać zbytniego cienia dla ogrodowych roślinek.

Na drugi ogień bierzemy katalpę :)

To piękne drzewo polecam wszystkim, którzy kochają wielkie liście i piękne kwitnienie. Kwiaty, niczym domowe storczyki, towarzyszą tym wielkim liściom przez prawie całe lato. A jesienią, wielkie wiszące strąki dekorują gałęzie tego bardzo dekoracyjnego drzewa. Moja katalpa jest taką naszą swoistą wizytówką, rośnie przy samym wjeździe na naszą posesję i widać ją już z daleka :) Wada? I owszem, jeśli ktoś nie lubi jesiennego sprzątania liści, powinien zapomnieć o tej piękności. Ale czymże byłoby piękno bez odrobiny wysiłku? :)

To poniżej, to moja hortensja, największa w całym ogrodzie. Oczywiście bukietowa, chyba Limelight. Odmiany nie jestem pewna, bo dostałam ją w prezencie wtedy, kiedy moja wiedza ogrodowa była jeszcze na zerowym poziomie, a ogród był w powijakach. Wsadziłam ją tak przypadkowo na rogu domu. Dziś jest olbrzymim krzewem, wyższym ode mnie i niesamowicie pięknym, a jesienią zachwycającym swoimi olbrzymimi kwiatostanami.

Obok tej widowiskowej hortensji zaczynają kwitnąć wsadzone w zeszłym roku, świeżutkie hortensje drzewiaste Annabelle. Są jeszcze bardzo małe i jest to ich pierwsze kwitnienie, toteż ich kwiaty są jeszcze niewielkie i bardzo delikatne, ale cieszy mnie ogromnie, że się przyjęły i rozpoczęły kwitnienie :)

Miskanta chińskiego Zebrinus, znają pewnie wszyscy. To bardzo popularna i zarazem bardzo dekoracyjna trawa. Mam ją w ogrodzie w dwóch miejscach, bo kiedyś tam, jeszcze w czasach kiedy biegałam po ogrodzie z roślinami szukając dla nich odpowiedniego miejsca, przesadziłam ją na nowe docelowe stanowisko, a ta psotnica wyrosła mi w nowym miejscu, no i w tym starym też :) Taka z niej żartownisia :) Nie ukrywam, że najładniej wygląda jako soliter, ale u mnie w ogrodzie na solitery nie ma już miejsca, a mówiąc ściślej, nowego miejsca nie ma już na nic 😀

Poniżej widok na czarny bez Sambucus Nigra i rosnącą pod nim tawułę japońską Shirobana. Nie jest to jeszcze pełnia rozkwitu tej tawuły, swój docelowy popis da trochę później :)

Są już pierwsze zawiązki malin. Mam tę późniejszą odmianę, więc jeszcze trochę na nie poczekam. To jedyne owoce, które posiadam u siebie, a i tak mam je tylko dlatego, że są ulubionym przysmakiem mojego męża :)

Teraz będzie krótka opowieść o winobluszczowej pergoli. Mieliśmy taką piękną, drewnianą, zrobioną rękami mojego męża :) Służyła już ładnych kilka lat, a winobluszcz rozrósł się na niej bardzo. Poniższe zdjęcie jest z jesieni ubiegłego roku. Prawda, że uroczo wyglądała cała zarośnięta?

Niestety, zimowe wichury spowodowały, że wiosną tego roku naszym oczom ukazał się taki widok :( Pergola nie wytrzymała naporu ciężkich winobluszczowych gałęzi i runęła razem z tym wszystkim co się jej kurczowo trzymało...

Ale nie trzeba było długo czekać, mój sprytny mężulek w try miga wyczarował nową kratkę. Gałęzie winobluszczu zostały ścięte prawie do zera i czekały na cieplejsze dni, żeby rosnąć na nowo (musiały zostać ścięte, rozplątanie ich było fizycznie niemożliwe). To jest wiosenny widok :)

Tak to wyglądało, jak tylko ruszyła wiosenna zielenina :)

A tak wygląda dzisiaj :) Prawda, że już pięknie zarosło? :)

W tym roku nie zawiodły mnie również moje juki ogrodowe :)

A ten jukowy olbrzym z poniższych fotek, zaszalał całkiem. Dobrze, że zatrzymał się na 2 metrach i 25 centymetrach, bo inaczej z pewnością wtargnąłby na poddasze :) Zawsze ta juka spod okna naszej sypialni, była najwyższa ze wszystkich moich ogrodowych juk, ale w tym roku to już przeszła samą siebie :) I żeby nie było wątpliwości, mam ok. 164 cm wzrostu (plus niewielki koczek), więc różnica wzrostu między nami jest dość wyraźna :)

No dobra, na dziś chyba wystarczy, bo jak jest za długo, to robi się nudno :) 

Ale wrócę tu, obiecuję 😃😃😃