80. Zima czy niezima

Wbrew tytułowi zacznę dziś od zupełnie czegoś innego. 

Może niektórzy z Was, a zwłaszcza ci bardziej spostrzegawczy, zauważyli, że na moim blogu, na bocznym pasku, znalazł się kalendarz adwentowy. Umieściłam go, gdyż biorę udział w świątecznej akcji Advent Blog Calendar, wymyślonej przez Klaudię i zapoczątkowanej na jej blogu TUTAJ. Od 1 grudnia, kolejno, dzień po dniu, w kalendarzu będzie się otwierać jedno "okienko", w którym będę umieszczać adresy wyjątkowych blogów, które warte są polecenia i które - moim zdaniem - są interesujące, pasjonujące, inspirujące i warte odwiedzenia. Taki jest zamysł tej akcji, a ponieważ bardzo mi się spodobał i jest wart rozpropagowania, niniejszym to czynię :) 

I jeszcze jedno. Umieściłam też na bocznym pasku przekierowanie do konkursu na blogu Kasi, bardzo ciekawego konkursu. Kto jeszcze nie wziął w nim udziału, w imieniu Kasi serdecznie zapraszam do zaobserwowania jej bloga i do udziału w konkursie :) Zajrzyjcie TUTAJ.

To tyle...

Wracając do tytułu dzisiejszego posta, to... sama nie wiem, zima to, czy niezima?

Wszędzie, gdzie tylko zajrzę, czy gdzieś coś przeczytam, spadł śnieg i zima zagościła na dobre. Oglądam zasypane śniegiem ogrodowe rabaty, uginające się pod białym puchem gałęzie drzew, rośliny śpiące sobie słodko pod ciepłą pierzynką. Tylko u mnie jakieś wariactwo. Oprócz lekkiego przymrozku, który bardziej oszronił trawę, niż rośliny, innych oznak zimy nie ma...

Pewnie, że jest zimno :) Mnie jest zimno, jak jest już poniżej 15 stopni, więc trudno się dziwić, że przy minusowych temperaturach, wychodzę z domu tylko wtedy, kiedy muszę :) Ale zimno nie oznacza zimy, poza tym z widokiem śniegu jakoś tak przyjemniej, bardziej uroczyście, czyściej i w ogóle... Czasem mam wrażenie, że słońce przykleiło się do nieba nad moim domem, bo jest u mnie gościem codziennie :) Ale ja nie narzekam, absolutnie... Żeby sobie ktoś nie pomyślał, że przyszłam tu marudzić i się żalić, o nie... Kocham słoneczko, kocham jego promienie i ciepłe głaskanie i zdecydowanie jestem zwierzakiem ciepłolubnym, więc niech sobie grzeje, niech się nie odkleja, nie mam nic przeciwko temu :)

Fotki z mojej "zimy" są świeże, jak bułeczki z piekarni za rogiem :) Dzisiaj robione. Więc proszę bardzo, najpierw to, co wciąż żyje wbrew wszelkim prawom fizyki :)

Jedne są w lepszym stanie, inne w gorszym, ale generalnie, mimo nocnych przymrozków wciąż egzystują, jakby nie mogły się rozstać lub cierpiały na bezsenność.

Zrozumiałe jest dla mnie, że korale pięknotki wciąż dekorują krzew, to jest ich czas. 

Zrozumiałe jest także, że magnoliowe kotki już teraz przygotowują się do wiosennego kwitnienia :)

Niezrozumiały jest dla mnie natomiast fakt, że wciąż owocują maliny. Przymrozek mają w czterech literach :) Przypominam tylko, że fotki są z dzisiaj.

No dobra, to teraz takie, które uschły już sobie i już dużo wcześniej zapomniały o kwitnieniu, "suchelcami" przeze mnie nazwane :) Dlaczego je tu umieszczam? Bo uważam, że nawet takie suchelce, czasem są warte uwiecznienia :)

No i wreszcie te, które są w tym momencie największą ozdobą rabatek :) Najczęściej to takie, które rosną w cieniu i do których teraz, nisko wędrujące  słońce, nie dociera. Przyprószone, pocukrowane, polukrowane, czy jak by tam tego nie nazwał, liźnięte szronem, najpiękniejsze dla obiektywu i dla każdego oka.

Myślę, że podzielacie moje zdanie :)

I oczywiście, nie może się obejść bez królowej kwiatów, która ma się bardzo dobrze. Nie dość, że wygląda wspaniale sama w sobie, to jeszcze uważam, że przystrojona dodatkowo w zmrożoną, diamentową koronę, prezentuje się wyjątkowo okazale :) 

I na koniec chcę Wam jeszcze pokazać kwitnący kroton. Wiadomo, że jest to kwiat domowy, a jego kwitnienie nie jest jakoś często spotykane. Poza tym, nie jest też spektakularne, bo kwiat krotona nie zapiera tchu w piersiach i nie odbiera mowy z wrażenia i podziwu. Ale uważam, że jest na tyle ładny, że należy go pokazać :)

I to by było na tyle :)

Chyba jeszcze tylko jedna moja myśl. Zwrócono mi uwagę, iż nieprawidłowo zrobiłam, pokazując magnolię z jednoczesną informacją, że pokazuję ją jeszcze przed sprzątnięciem pod nią liści, ponieważ liści pod magnolią nie powinno się na zimę sprzątać, tylko powinno się je zostawiać, gdyż chronią one płytkie korzenie magnolii przed przemarznięciem. Nie kwestionuję tego, z pewnością tak jest, jeśli zostało mi to wyartykułowane. Nie znam się na wszystkim i nigdy nie twierdziłam, że na wszystkim się znam. Może też dlatego nie doszłam nigdy do takich wniosków, ponieważ moja magnolia przysypana jest drewnianymi zrębkami (nie korą, tylko zrębkami) i to one z pewnością przyczyniają się do ocieplenia jej korzeni, ponieważ nie zdarzyło się, żeby mi kiedykolwiek przemarzła. Ale powtarzam, tego nie wiedziałam i jeśli ktoś uznał to za instrukcję, czy zalecenie i dlatego, że tak napisałam sprzątnął liście spod swojej magnolii, to proszę o wybaczenie tej mojej niezamierzonej, magnoliowej działalności :) Nie miałam zamiaru nikogo źle instruować, bo nie takie były moje intencje. Zresztą nigdy nie traktowałam mojego bloga, jako strony instruktażowej, udzielającej porad, czy zaleceń. Bardziej jest to swego rodzaju pamiętnik, miejsce do uwieczniania zdjęć i mojego ulubionego bazgrolenia czy bazgrołowania, jakkolwiek to brzmi ... I tyle :)

Do następnego, blogowego zobaczenia, kochani 💔