77. Kwiatowy listopad

No i wreszcie nadeszła ta prawdziwa jesień, za którą niektórzy tak mocno się stęsknili. Słońce częściej chowa się za chmury, wieje chłodniejszy wiatr, a liście urywają się z gałęzi i spokojnym lotem  lądują na ziemi. Nie powiem, żebym była z tego powodu ogromnie szczęśliwa, ale też nie ubolewam, bo mam świadomość, że ta prawdziwa jesień musiała w końcu nadejść... Musi powiać, popadać i pochłodnieć. Ostatniego dnia tego jesiennego lata, były u mnie 24 stopnie i listopad przywitał nas pogodą jak - nie przymierzając - w czerwcu :) Niebo aż płonęło błękitem, nie można było oderwać oczu od tych "jesiennych" kolorów :)

A kiedy już w końcu ostrzej powiało, przypomniała o sobie moja największa ogrodowa śmieciara, czyli katalpa :) Niestety, albo stety... liście ma ogromne i jest ich całe mnóstwo, więc jak zaczyna je gubić, to robi się istny śmietnik. 

Zbieram je, zbieram i końca nie widać, ale i tak bym z niej nie zrezygnowała, bo za to latem jest cudowna i stanowi piękną dekorację przy samej bramie wjazdowej. No cóż, teraz zaopatrzyłam się w worki i gimnastykuję się przy zbieraniu liści, co z pewnością wyjdzie mi tylko na zdrowie :) Za to latem katalpa zrewanżuje mi się pięknymi liśćmi i cudownymi, storczykowymi kwiatami 🌼 Tak właśnie wyglądała letnią porą :)

W ogrodzie ciągle jeszcze coś tam kwitnie :) Nawet nie muszę jakoś specjalnie biegać z telefonem pomiędzy rabatkami i wyszukiwać kwitnące egzemplarze, bo same rzucają się w oczy i wciąż jeszcze kolorują ogród. Więc zanim nadejdą  szare dni i cały ogród ogarnie poszarzała i zwiędnięta barwa, jest jeszcze całkiem, całkiem :) To pierwszy taki rok w mojej ogrodowej karierze, kiedy w listopadzie nie trzeba się doszukiwać kwiatowych, intensywnych kolorów :) 

Kwitnie wciąż begonia, próbuje wykiełkować kwiat wiesiołka missouryjskiego i wykluła się jeszcze malutka jeżówka :)

Błyszczą się intensywnie koraliki na berberysie i trzmielinie :)

Pełen wigoru jest także mały wilczomlecz Tasmanian Tiger, który jako jeden z nielicznych zostanie okryty na zimę :) 

Niestety, jego przepiękny i wyrośnięty już bardzo poprzednik, zmarzł mi zimą dwa lata temu, bo nie zauważyłam dziury, która zrobiła się w zimowym okryciu :( A był już taki wielki i piękny, zobaczcie sami...

No i oczywiście wciąż przecudownie wygląda kwitnąca pięknotka :) Jej fioletowe koraliki zachwycają mnie nieustannie...

Teraz wyjdźmy na chwilę z ogrodu, bo chcę Wam opowiedzieć, co oprócz tego działo się u mnie w ostatnim czasie :)

W Halloween zawitali na naszym tarasie tacy miejscowi goście (czytaj: zbieracze słodyczy 😀) Rozkoszne dzieciaczki z okolicznych domów, które poprzebierane zażądały: cukierki albo psikus :) Oczywiście, byliśmy przygotowani i cukierki wylądowały w ich torebkach... Psikusa nie było :)

A każdego 1 listopada, oprócz Wszystkich Świętych, mam też inne rodzinne święto, ponieważ w tym dniu obchodzi urodziny moja wnusia. Taki właśnie dzień wybrała sobie na urodziny 23 lata temu. W tym roku również był tort i rodzinne spotkanie, więc nie mogło mnie tam zabraknąć :)

Dmuchanie świeczek zostało uwiecznione na poniższym zdjęciu :)

A tu ja z moim młodszym wnusiowym szczęściem :)

I oczywiście, na sam koniec, muszę Wam pokazać bukiecik, który wyczarowałam w 5 minut dla mojej wnusi, z traw i ogrodowych kwiatów, które wciąż jeszcze kwitły w ten szczególny dzień :) Bukiecik jest już bez hortensji, bo te niestety zaczęły ostro przekwitać...

Po raz pierwszy w listopadzie zrobiłam sobie własny bukiet z ogrodowych kwiatów i nie musiałam szukać po drodze otwartej kwiaciarni, co wbrew pozorom wcale nie jest takie oczywiste w dniu Wszystkich Świętych :)

Na dzisiaj to tyle, pozdrawiam wszystkich tu zaglądających i żegnam się z Wami do następnego napisania 💖