94. Zwierzaki "zza płota"

Kocia opowieść już była i to nawet chyba w dwóch częściach. No tak, TUTAJ i TUTAJ. Tak tylko to tu wtrącam gwoli przypomnienia, ponieważ skoro o zwierzętach mowa, to nasze przybłąkane koty już obsmarowałam na wszystkie strony. Ale nie było jeszcze opowieści o innych czworonożnych przyjaciołach, więc może dzisiaj o nich? 

Skoro zgromadziłam już zdjęcia tych różnych stworzeń żyjących za naszym płotem, to warto je chyba tutaj pokazać, bo rzeczywiście kolekcja jest dosyć spora. Są to faktycznie czworonogi żyjące poza terenem naszego obejścia, ale czasami pchające się do nas, może nie do samego domu, ale najczęściej do tarasowej miski, która kocią miską jeszcze wtedy była i na tarasie sobie stała, raz pełna, a raz pusta, w zależności od kociego apetytu 😀

Zacznę chyba od tych najbardziej pospolitych i najczęściej spotykanych, czyli od saren. Z sarnami jesteśmy już całkiem oswojeni, bo zjawiały się u nas nieustannie i to praktycznie od samego początku budowy domu. Dopóki nie mieliśmy skończonego płotu, bezceremonialnie wchodziły na teren posesji i nie bały się niczego, a niejednokrotnie częstowały się moją świeżo posadzoną zieleninką. Pamiętam, jak kiedyś wczesną wiosną, jeszcze na początku naszego pomieszkiwania, zeżarły mi (że się tak brzydko wyrażę) świeżo zakupioną i posadzoną śliczną aukubę. Oskubały ją ze wszystkich liści tak dokładnie, że zostały same łodygi. Nie będę tu przytaczać słów, jakie wtedy wyrwały się z mojej piersi 😉 Z pewnością były niecenzuralne 😆 Na szczęście listki odrosły, więc moja złość była krótkotrwała i dziś już wiem, że zupełnie nieadekwatna do poczynionej szkody... 

Tych sarnich zdjęć mam całe mnóstwo, ale wybrałam te - moim zdaniem - najciekawsze...

Jeszcze fotka nocna, z samego środka ogrodu:

I jeszcze ujęcie z kamery... Sarna z przychówkiem spaceruje naszą drogą :)

Zające też odwiedzają mój ogród. Są bardzo płochliwe, ale za to jakie piękne :)

Pasikonik, choć to może nie zwierzę "zza płota", potrafi wpędzić mnie w popłoch. Zwłaszcza jeśli zjawi się nagle i niespodziewanie, albo jeszcze co gorsza, jak skoczy znienacka i bez uprzedzenia i nie wiadomo skąd znajdzie się nieoczekiwanie na sypialnianej firance :)

Swego czasu, jeszcze w okresie kiedy nasz taras nie był skończony, częstymi gośćmi były też u nas lisy. Może dlatego, że jak raz znalazły na tarasie kocią miskę pełną jedzenia, to przychodziły sprawdzić jej zawartość w kolejne wieczory. Nie bały się wcale. Mogłam tkwić z drugiej strony tarasowej szyby, stukać w nią i machać, żeby sobie poszły i nie robiło to na nich większego wrażenia. Mówią, że takie oswojone i niepłochliwe lisy mogą być chore i należy ich unikać... W każdym razie, ja się z nimi nie bratałam, byłam tylko cichym obserwatorem ich tarasowego i ogrodowego buszowania.

I jeszcze nocny widok z kamerki, w podczerwieni... Takie sobie przyspieszone zwiedzanie trawnika 😏

Ptactwo wszelakie jest u nas wszędzie, wiadomo. Natomiast wioskowy bażant spaceruje gminną drogą całe lato... Czasem zagląda też do nas 😍

Przydomowe kamerki łapią jaskółki w locie :)

A to zdjęcie jest niewyraźne, ale innego nie dało się zrobić. Ogromne stado dzików zasuwało po polu przed naszym domem, niczym tabun dzikich koni. Aż drżała cała ziemia... Nie wiem, czy coś je spłoszyło, czy gdzieś się spieszyły 😁, ale wyglądało to niesamowicie. Nie wiem co by się mogło stać z kimś, kto stanąłby wtedy na ich drodze...

Tutaj za to zmora wielu ogrodników... Pożeracz liści, dlatego przez ogrodników uważany za szkodnika.

I na koniec miłe zwierzątko, które onegdaj również przychodziło do nas korzystać z kociej miski. Mogłam godzinami obserwować, jak gramoli się do środka i wyjada kocie przysmaki :) Dostojny Pan JEŻ 😍

Czekam na wiosnę... W zniecierpliwieniu i z utęsknieniem :)

A Wam wszystkim dziękuję, że tu zaglądacie i zostawiacie po sobie ślad. Wtedy wiem, że to moje internetowe bazgranie ma jakiś sens... 💚