119. Sierpniowy obchód ogrodu i wiejski festyn

Pogubiłam gdzieś dni. Mam wrażenie, że skorzystały z mojego roztargnienia i gapiostwa i uciekły gdzieś w siną dal... Dopiero co była przecież sobota :) Akurat tę, która minęła pamiętam szczególnie, gdyż imprezowałam, więc zapamiętałam. Ale już potem dni gdzieś mi się pogubiły i nawet nie próbuję ich znaleźć w pamięci, bo jest to skazane na niepowodzenie. 

No cóż, wszystkiego nie da się zrzucić na starość. Choć mówią "starość, nie radość" bardziej bym w tej sytuacji stawiała na natłok różnych zajęć w ostatnim czasie lub - co bardziej możliwe - gonitwę myśli, która dopadła mnie niespodziewanie. Moja "myślowa" nerwica natręctw objawiła się prawie tygodniową dziurą w pamięci, zwłaszcza tej dotyczącej szczegółów :) Nie lubię u siebie takiego stanu, bo jak już przyjdzie w końcu ta moja psychiczna stagnacja, to wtedy nie bardzo wiem od czego zacząć nadrabianie zaległości :)

Może zacznę na gorąco, czyli od ogrodowych czerwoności? Akurat pasują, bo upał wciąż u mnie nie odpuszcza, tak że czerwony, płomienny kolor będzie jak najbardziej na miejscu :)

Hibiskus bagienny wciąż robi wrażenie. Nie tylko na mnie :)

A jeśli jesteśmy już przy czerwonościach, to kolejną czerwoną pięknością jest mój milin, który w końcu zakwitł pierwszy raz. Oczekiwałam z niecierpliwością, jaki będzie miał kolor, finalnie okazał się odmianą "Flamenco". Wygląda ogniście czerwono :)

Kolejną czerwoną pięknością jest kwiat chińskiej róży, zwanej hibiskusem domowym. Ta jego intensywna czerwień też niezmiennie mnie fascynuje...

Zachwycają mnie też kwiaty niecierpka. Wyglądają jak namalowane szkarłatną farbką :)

I kończąc te czerwone rozważania, wypatrzyłam jeszcze na moich rabatach zbliżone do czerwieni kwiaty dzielżanu jesiennego "Siesta". Mam go pierwszy raz, ale już czuję, że zostaniemy przyjaciółmi :)

To teraz wróćmy może do początku mojej opowieści i do soboty, dopóki jeszcze pamiętam, co wtedy robiłam :)

A działo się, oj działo :)

W mojej wsi często organizowane są festyny, odbywają się na miejscowym boisku, a ponieważ nasza społeczność jest raczej niewielka, to spotykamy się z ludźmi, których znamy, spotykamy na co dzień i - co tu dużo mówić - lubimy...

Więc zawsze cieszymy się na takie imprezy i staramy się brać w nich udział, tym bardziej, że z reguły takie zabawy okraszone są jakimiś atrakcjami. I choć z reguły te atrakcje są bardziej przewidziane dla dzieci, to już potem wieczorem, wiejska potańcówka przy muzyce jest atrakcją typowo "dorosłą" :) 

W tym roku organizatorzy również nie zawiedli i na początek zaserwowali oglądającym pokazy gaszenia pożaru :) Wozy strażackie, które przyjechały na boisko były sporą atrakcją dla dzieci :) A potem oczywiście kurtyna wodna, bo upał w ciągu dnia był spory...

Następną atrakcją był taniec z ogniem w wykonaniu przyjezdnego duetu ogniowych tancerzy :) Ponieważ w międzyczasie zrobiło się już ciemno, pokaz był atrakcyjny podwójnie. W panujących już ciemnościach taniec z ogniem wyglądał niesamowicie...

Potem już tylko była zabawa dla dorosłych, na której wprawdzie nie byłam do końca, ale jej odgłosy słychać było z oddali jeszcze długi, długi czas :) 

I to byłoby tyle atrakcji w minioną sobotę. A dzisiaj, czyli w sobotę tydzień później, czeka mnie coś o wiele przyjemniejszego, bo nasza coroczna impreza z najbliższymi sąsiadami, którą organizujemy każdorazowo w ostatnią sobotę sierpnia. Zawsze jest ekstra zabawa, jest nas kilkanaście osób, a dokładnie spotykają się mieszkańcy siedmiu najbliżej siebie położonych domów. Sąsiedzka integracja to jest coś, czego nie da się zastąpić niczym innym :) Już się cieszę na to spotkanie i nie mogę się go doczekać :)

👪🎵🎶🎸🎼💃

Dla miłośników kwiatowych portretów, warto byłoby wrzucić kilka takich kolorowych zdjęć. Póki jeszcze lato, staram się uwieczniać moje ogrodowe roślinki, będzie potem co oglądać w zimowe, długie i mroźne wieczory :)

A więc proszę... kilka portrecików. Na początek trochę rozczochranego nagietka :)

I oczywiście kolejne jeżówki... bez nich nic nie miałoby sensu :)

Radosny jest także dla mnie fakt ponownego kwitnienia magnolii. Będzie w ogrodzie trochę wiosny późnym latem :)

Pomyślałam także, że powinnam sfotografować się razem z moją największą hortensją, ponieważ dopiero wtedy tak naprawdę widać, jaki z niej gigant :) Tak że bardzo proszę... to ja, razem z moją olbrzymką :) Uwielbiam ją...

Na koniec wrzucę jeszcze kilka aktualnych ogrodowych zdjęć... Za niedługo ogród znowu będzie się zmieniał, będzie przybierał więcej wrześniowych, już jesiennych barw. Ale taka jest kolej rzeczy, nie da się ukryć :)

A dla wytrwałych oraz dla tych, którzy wolą oglądać ruchome obrazki, aktualny filmik z ogrodowego, wieczornego obchodu... Z moją narracją :)

Do następnego napisania, kochani...

Może jeszcze w sierpniu? 😉