22. Letnia opowiastka

Chciałam zameldować, że tamtego lata szalałam z okrajaniem trawnika, jak wariatka. Jak już zaczęłam, to nie mogłam się zatrzymać i tak mi się to spodobało, że hej :) 

Po pierwsze, z tego co pamiętam, lato 2017 roku było bardzo upalne i skąpe w opady deszczu, więc mój trawnik nie wyglądał zbyt imponująco, dlatego nie było mi tak strasznie żal likwidować kolejne połacie zielonej murawy. 

Po drugie, równolegle do zdobywania mojej roślinkowej wiedzy, rosły też moje zachciewajki i chciałam mieć wszystko, co tylko ujrzałam, bez względu na to, czy to było na jakimś ogrodowym obrazku lub zdjęciu, czy też coś co ujrzałam w ogrodniczej szkółce, a odwiedzałam je wtedy szaleńczo i namiętnie. I moją zgubą było to, że miałam tych szkółek całkiem sporo po drodze, więc często wracałam z pracy do domu objuczona nowościami i innymi cudownościami, a gdzieś przecież trzeba było to wszystko wkopać, wsadzić, posiać i umiejscowić... 

Trawnik się raczej do tego nie nadawał 😃

Więc kroiłam tę zieloną wykładzinę jak wytrawna krawcowa, kładłam kostkę, obrzeża, woziłam i wysypywałam na ścieżki szare kamienie, a potem kolorowe zrębki i rozpierała mnie duma. 

Miałam jednego wiernego kibica w postaci męża, który moje ogrodowe prace podziwiał i lojalnie mnie dopingował. Często oferował swoją pomoc, ale ja nie chciałam, wyznaczyłam sobie takie zadanie, żeby zrealizować ten pomysł samodzielnie. Satysfakcja z tego była wtedy podwójna, niewymierna i wprost kosmiczna, dzisiaj nie wiem skąd brałam w sobie tyle tego zapału i chęci. To był okres, kiedy jeszcze pracowałam, więc tak naprawdę zasuwałam najbardziej w weekendy, jeśli tylko pozwalała na to pogoda, a dosyć rzadko w tygodniu, bo jakoś tak w dni powszednie nie byłam idealnie zorganizowana i dosyć trudno było mi wygospodarować wolny czas.

To była też pora, kiedy zatrzymałam na chwilę swoje ogrodowe spojrzenie i zauważyłam, że istnieje na świecie coś takiego jak hibiskusy. I ile istnieje ich odmian, kolorów, zapachów... Mój zachwyt urodził się nagle i niespodziewanie dla mnie samej. 

Zwłaszcza dla tego czerwonego hibiskusa bagiennego Fireball. Jego kwiaty wielkości sporego talerza, do dziś wprawiają mnie w zdumienie i nieskrywany zachwyt 💗

Bawiło mnie też dekorowanie ogrodu różnymi zwierzątkami czy postaciami, toteż obok zadomowionego już gipsowego krasnala, pojawił się na rabatkach widziany już na filmiku uroczy kaczorek, a także niebawem po nim zawitał spory ślimak, który jednak wytrzymał na grządce tylko jeden rok, bo wbrew zapewnieniom producenta o jego odporności na zmienne warunki atmosferyczne, rozpadł się niestety w drobny mak w czasie kolejnej zimy :(

Zbliżała się kolejna jesień i za nią kolejna zima, a ja już tęskniłam za następną wiosną, kiedy to ogród jest najbardziej kolorowy i zachwycający. 

Pokochałam to miejsce. I jakkolwiek patetycznie to może zabrzmieć, ale przyznaję się bez bicia, że to dla mnie było i jest najcudowniejsze miejsce na ziemi 💖