24. Bylinkowy zawrót głowy

Kolejna jesień nareszcie przyniosła piękne kwitnienia moich roślinek. Posadzone wcześniej bylinki ładnie się porozrastały i ogród był już bardzo kolorowy. Poza tym zasiane w maju aksamitki efektownie się rozwinęły i uformowały się nawet w takie niewielkie krzaczki, co wyglądało bardzo ciekawie i inspirująco. Ponosiła mnie ułańska fantazja i wymyśliłam sobie, że na kolorowych zrębkach będę sadzić roślinki w kontrastującym z nimi kolorze. Tym sposobem na przykład na żółtym podłożu wylądowała żurawka o czarnych liściach :) No i tojad, ach... Cudnej urody roślina o zachwycającej barwie i ciekawym kształcie kwiatów.

Już wtedy zaczęła się moja przygoda z rozsadzaniem, przesadzaniem i szukaniem dla niektórych roślinek właściwego miejsca. Moja wiedza w tym zakresie ciągle na szczęście rosła i w związku z tym część roślinek musiała zmieniać swoje docelowe miejsce, ponieważ niektóre z nich miały je źle wybrane :)

Nie będę ukrywać, że sporo moich bylinek w tamtym czasie odeszło za tęczowy most, bo moja wcześniejsza niewiedza, kończyła się czasem niestety ich przedwczesnym odejściem, ale pogodziłam się już wtedy z tym, że ogród wciąż żyje, że jest jakby nie było żywym organizmem, w którym nie da się wszystkiego z góry zaplanować i założyć sobie, że będzie tak, a nie inaczej. Tu zawsze obowiązywały i obowiązują inne zasady.

Jak widać na powyższych fotkach, mój trawnik już sporo się zmniejszył od czasu swojego pierwotnego wyglądu :) A przecież to nie było jeszcze wszystko, bo mój apetyt na roślinkowe chciejstwa wcale się nie zmniejszał, tylko wprost przeciwnie, rósł w tempie wprost proporcjonalnym do zwiększającego się zaopatrzenia w szkółkach ogrodniczych :) To znaczy, że im więcej pojawiało się zielonych cudów na ogrodniczych straganach lub u internetowych zielonych sprzedawców, tym bardziej rosło moje zapotrzebowanie na zapełnianie rabatek. Zresztą to mam do dzisiaj i jakoś mi nie mija w miarę upływającego czasu. I całe szczęście 😃

A więc, jak widać na zdjęciach, przybywało obrzeży, kamyczków, ścieżek, dróżek i tym podobnych ogrodowych wymysłów. Ale było mi z tym bardzo dobrze i gdybym dzisiaj miała to wszystko robić jeszcze raz, pewnie zrobiłabym tak samo, choć twierdzę często, że mój wymuskany ogródek powinien być bardziej naturalistyczny, nie taki odrysowany od linijki. Tylko, że to moje powstające dzieło, krok po kroku charakteryzuje cały proces i trud, jaki wtedy włożyłam w tworzenie tego swojego kawałka ogrodowego świata. I widocznie tak musiało być :)

W tym poście miało być bardziej optymistycznie, niż w poprzednim i mam nadzieję, że było :) Nie mam pojęcia, co będzie w następnym, ale z pewnością wymyślę coś, co - mam nadzieję - zachęci moich stałych "czytaczy" do kolejnych odwiedzin :)