29. Jesteśmy już w 2019 r.

Ok, to wpadamy szybciutko do 2019 r. bo aktualna wiosna nas goni i depcze nam po piętach, a za chwilę roślinki w ogrodzie wystrzelą kwiatami, więc nie chcę wtedy zanudzać Was wspominkami sprzed lat :) 

Czyli tak naprawdę pokażę Wam to, co za chwilę i tak pojawi się na rabatkach, tyle że sprzed trzech lat, więc wszystko o trzy lata młodsze i mniejsze :)

Tamtej wiosny wyjątkowo wybujały mi sasanki i... przepadłam :)

Po prostu spojrzałam na nie uważniej niż dotychczas, przyjrzałam się ich finezyjnym i subtelnym kwiatom oraz włochatym łodyżkom i przepadłam z miłości do sasanek :) Dorobiłam się trzech kolorów tych przepięknych bylinek i uważam, że wszystkie trzy kolory są wyjątkowe, ale...

No właśnie, ale... Ale największy skurcz serca wywołuje u mnie to fioletowe cudo :)

Dwie pozostałe, czyli biała i bordowa, też są piękne. Zwłaszcza biała, jest taka niewinna :)

No i jeśli wiosna, to nie może zabraknąć fotek tulipanów, bo te wyjątkowo lubię fotografować. Są niekwestionowanymi królowymi wiosennych rabatek, dlatego co roku dosadzam nowe cebulki i zawsze z tą samą niecierpliwością czekam na to, co tam z tej ziemi się wykluje :)

W tamtym czasie pozwoliłam też sobie na zakup chciejstwa, które chodziło za mną już od dawna. Nadarzyła się okazja nabycia z pewnego i przyjaznego źródła piwonii koperkowej, która nie dość, że jest piwonią, czyli moją ukochaną bylinką, to na dodatek ma cudne marchewkowe liście, zupełnie odbiegające swoim wyglądem od liści typowej piwonii. No i kwiat... Kwiat - marzenie... Pełny, wielopłatkowy, w mocnym bordowym kolorze, po prostu niewiele jest piękniejszych zjawisk na tej ziemi :)

Pokażę jeszcze kilka ogrodowych widoków z tamtej wiosny. Przeglądając zdjęcia z ogrodu w moim domowym archiwum, staram się wybierać takie, na których sceneria jednak się zmienia i różni się między sobą, ale może być tak, że nie zawsze mi się to udaje, więc jeśli jakieś fotki z określonym pejzażem się powtarzają, to sorry... Jestem starą sklerotyczką, więc musi mi to być wybaczone :)

I na koniec (bo jednak pędzę szybko z tymi postami, dlatego są częściej, ale krótsze), wklejam dwa panoramiczne zdjęcia z widokiem na ogród, prosto z tarasu. Sama nie wiem, która fotka bardziej mi się podoba, dlatego zostawiam tu obydwie, bo uwielbiam patrzeć na mój ogród całościowo, a właśnie taki widok mam, kiedy siedzę sobie relaksacyjnie na tarasie.

Dziękuję wszystkim "czytaczom", którzy tu zaglądają oraz kłaniam się nisko wszystkim obserwującym tę moją pisaninę i zapraszam ponownie, gdyż niebawem wyprodukuję coś znowu :)