28. I przyszła kolejna jesień

Kalendarzowa wiosna przyjdzie już za miesiąc, a wszystko wskazuje na to, że ta roślinkowa też zjawi się w tym samym czasie, bo roślinki pchają się na świat, nie zważając na nic. W związku z powyższym muszę trochę podgonić temat moich ogrodowych wspominek, bo jak już kiedyś napisałam, w momencie kiedy nadejdą pierwsze wiosenne kwitnienia w moim ogrodzie, chciałabym być na bieżąco z opowieścią i umieszczać fotki tego, co dzieje się w teraźniejszości, a tak naprawdę jestem dopiero w 2018 roku :) A więc wniosek jest taki, że muszę sobie narzucić większe tempo pisania i zwiększyć częstotliwość umieszczania postów. No to do galopu.

Jesteśmy aktualnie w sierpniu 2018 roku, mój ogród już z pewnością ogród przypomina i z całą stanowczością i spokojem mogę go już tak nazywać :) Tuje przez te lata sporo urosły i razem z innymi krzewami posadzonymi pomiędzy nimi, tworzą już szczelny i dosyć wysoki żywopłot, a dodatkowo stwarzają w swoim środku specyficzny zielony azyl, w którym tak bardzo lubię przebywać :) No i chronią mnie przed ciekawskimi spojrzeniami zza płota 😀

W tamtym też czasie zaczęłam stosować w swoim ogrodzie "prawieczołganie", ponieważ jakoś tak przypadkowo stwierdziłam, że zdjęcia roślinek robione z pozycji ślimaka, są o wiele bardziej ciekawe niż te, które robiłam do tej pory z wysokości swoich oczu. Roślinki wyglądają wtedy bardziej zjawiskowo. Toteż zaczęłam się czołgać w tych swoich ogrodowych krzaczorach i mam nadzieję, że nikt z tego powodu nie pękł ze śmiechu (mój mąż na pewno nie, bo według jego teorii nic go już w związku z moją osobą nie zdziwi 😁). Nie ukrywam, że mnie samej zaczęły się te fotki bardziej podobać. Zobaczcie sami :)

Popełniłam też takie widokowe perełki, do których za każdym razem z wielką przyjemnością wracam :) Zwłaszcza te tarasowe lampki, które zapalają się samoczynnie po zmroku, robią fajny klimacik :)

Muszę też koniecznie dodać, że tak się super złożyło, iż wioska, w której znaleźliśmy z mężem swoje miejsce na ziemi, okazała się być całkiem przypadkiem cudownym, niepowtarzalnym miejscem, z rewelacyjnymi i przyjaznymi mieszkańcami i najwspanialszymi sąsiadami na świecie :) Zawsze wszystkim powtarzam, że w swoim życiu nie natańcowałam się tyle, ile mieszkając właśnie tu. Organizowane ciągle na miejscowym boisku festyny, potańcówki, dni wiosny, lata, ziemniaka i różne inne święta i okazje, prawie zawsze urozmaicane są grającą w tle muzyką, co mnie, nieumiejącą spokojnie utrzymać nóg kiedy gra muzyka, zawsze zmusza do kiwania się, wirowania, kręcenia i czynienia tych wszystkich figur, które tańcem zwą 😆Poniższe fotki pokazują jedną z takich wioskowych sytuacji, kiedy niespodzianką wieczoru była możliwość lotu balonem nad boiskiem. To była super atrakcja :)

I na koniec dzisiejszego przynudzania, fotki z moją ogrodową dumą, czyli wspomnianym już wcześniej hibiskusem Fireball, który tak naprawdę dopiero w tamtym czasie w pełni pokazał na co go stać :) Rozrasta się rokrocznie coraz bardziej i nie ukrywam, że w okresie jego kwitnienia, czyli w sierpniu i wrześniu, jest olbrzymią atrakcją i wiele osób się nim zachwyca. Nie dziwota, bo jego kwiaty wielkości talerza, naprawdę robią ogromne wrażenie :)

Na dziś to tyle, do następnego zobaczonka już niebawem :)