9. Feralny październik 2012

Zanim napiszę, dlaczego tamten październik 2012 r. był taki nieszczęsny i ponury, pokażę kilka fotek tulipanów, które tamtego roku królowały na moich skromnych rabatkach. Bo to chyba właśnie od nich zaczęło się moje zamiłowanie do fotografowania kwiatów, a tulipany okazały się bardzo wdzięcznymi modelami.

Dobra, wracam do tego feralnego października 2012. Dokładnie 1 października tamtego roku, los po raz pierwszy ostro pokrzyżował nam plany. 

Straszne dwa słowa: zawał serca... Położył mojego męża do szpitalnego łóżka na cały tydzień. Był powodem jego cierpienia, bólu i udręki. Pogroził mu palcem i pokazał, co tak naprawdę jest priorytetem oraz o czym trzeba myśleć pierwszoplanowo. Moim światem też potrząsnął. Zrzucił mi niebo na głowę i upchnął w gardle jakąś kulę, której nie mogłam przełknąć. Sprawił, że śmiertelnie się przestraszyłam. Zwolniliśmy tempo, przystopowaliśmy, zatrzymaliśmy się na chwilę w zadumie. Prace stanęły, zapał ostygł, ale i tak za chwilę przyszła zima, więc zaszyliśmy się w domowym ciepełku.

Czas leciał nieubłaganie, mijały kolejne pory roku, dosadzałam nowe roślinki, a te, które były pionierami w moim skromnym ogrodzie, rosły szybciej, niż się spodziewałam. 

Trawnik zachwycał mnie niezmiennie, zwłaszcza wiosną, kiedy zielenił się niesamowicie i sprawiał wrażenie gęstej, puszystej wykładziny. Nieuchronnie "zarastaliśmy" coraz bardziej, a widok przed domem nie robił już wrażenia pustego pola porośniętego chwastami, choć daleko jeszcze wtedy było do takiego ogrodu, jaki miałam w wyobraźni i w swoich niepoprawnych marzeniach :)