6. Ogrodowy ciąg dalszy

Chyba muszę jakoś chronologicznie pokazać, jak ten mój zielony raj powstawał. A i sama chętnie odświeżę sobie pamięć i przywołam miłe wspomnienia.

Od razu uprzedzam, że nie jestem i nigdy nie byłam ani żadnym ogrodnikiem, ani projektantem, więc moje ogrodowe pomysły to był czysty przypadek i pełen spontan, bez braku jakiegokolwiek doświadczenia.

Miałam po prostu przed sobą część otwartej przestrzeni, głowę pełną wyobrażeń, z którymi nie bardzo wiedziałam co zrobić i od czego zacząć.

Przez pierwsze lato, a zamieszkaliśmy w czerwcu 2010, bardziej jeszcze zajęci byliśmy domem, jego wykańczaniem, urządzaniem itd. 

Pod oknami sypialni i wzdłuż drogi wewnętrznej swoje miejsce znalazły podarowane mi przez teściową juki i paprocie, a przed samym domem posiałam tylko aksamitki, bo wyczytałam, że urosną zawsze i wszędzie. Późną jesienią, nabyłam też swoje pierwsze wiosenne cebulki i powtykałam je w jakieś wolne miejsca, licząc na to, że wiosną będzie już pięknie i kolorowo. 

O ja naiwna, dzisiaj już wiem, że paprocie to do cienia, a z paru cebulek tulipanów wcale nie będzie tak kolorowo, jak to sobie wtedy wyobrażałam 😂

Potem przybyły jeszcze tylko dwa czy trzy iglaste drzewka, podarowane nam przez naszych gości, przyjeżdżających tłumnie oglądać nasze nowe siedlisko. I tak zastała nas pierwsza zima 2010/2011.

To co dzisiaj nazywam ogrodem, tamtej wiosny było dziko porośniętą łąką. Zwłaszcza rumianek, wybitnie upodobał sobie część widokową przed tarasem 😃

No więc, przyszła pierwsza wiosna. I z ziemi zaczęły się wyłaniać pierwsze zieleniny, ku mojej uciesze.

Zapach świeżej, wiosennej ziemi zawładnął całkowicie moimi zmysłami. Myślę, że to już wtedy zaczęło się moje ogrodowe zakochanie.

Zrobiło się trochę kolorowo. Ale tylko trochę...

Prawie z łezką w oku patrzę teraz na te swoje pierwsze poczynania. A jak cieszyły mnie te pierwsze żółcie, czerwienie i fiolety... Ach...

Ciąg dalszy nastąpi...