4. Listopadowo

Mam mocne postanowienie pogrzebania w domowym, zdjęciowym archiwum i dokopania się do fotek, które mniej więcej zobrazują etapy powstawania mojego ogrodu. Nawet dla mnie jest to do dziś fascynujące, zwłaszcza jak wracam do tych zdjęć, oglądam je i główkuję jak to się stało, że na tym pustym, wykarczowanym kawałku pola, powstało moje zielone miejsce na ziemi. I nieustannie się dziwię, jak i kiedy do tego doszło.

Tak trochę idąc na skróty, zamieszczę tylko na razie zdjęcie ogrodu z maja tego roku. Może dlatego, że maj uwielbiam. Jakoś tak, jest to dla mnie miesiąc radości, zielonych narodzin, świergotania, nieustannego szumu liści, delikatnego wiatru i błękitnego nieba. Pierwszych burz i wiosennej tęczy, żółtego rzepaku na polu i zieloności jeszcze świeżej i nie skażonej niemiłosiernym upałem.

Za to teraz, wciąż jeszcze korzystając z w miarę ciepłych dni, spaceruję. Chłonę zapach lasu, świeżego, rześkiego powietrza, wypatruję co też ciekawego dzieje się na niebie.

I robię zdjęcia, w tym zakresie jestem niepoprawnym nałogowcem. Zaglądam, co tam jeszcze piszczy w łąkowej trawie i przydrożnych rabatkach.

A ta róża spojrzała na mnie i zaczepiła mnie przez siatkę sąsiedzkiego płotu. Przecież nie mogłam przejść koło niej obojętnie 😊